ಕಾತರಿಸುವ....ಕಣ್ಣು ತೋಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ....

ಅರೆರೆ ಹೌದಲ್ವಾ ಮತ್ತೊಂದು ಡಿಸೆಂಬರ್ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿದೆ.ಇಬ್ಬನಿ ತುಂಬಿದ ಬೆಳಗು, ಕನಸುಗಳನ್ನೂ ಹೆಪ್ಪುಗಟ್ಟಿಸೋವಷ್ಟು ಚಳಿ,ಸಾಲು ಸಾಲು ಪರೀಕ್ಷೆಗಳು,ಯಾವಾಗಲೂ surprise package ಅನ್ನಿಸೋ ಸಾಂತಾಕ್ಲಾಸ್, ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಮುದ್ದು ಮುದ್ದು ತಮ್ಮಂದಿರ ಜೊತೆ ನಿಂತು ಅಲಂಕರಿಸೋ ಕ್ರಿಸ್ ಮಸ್ ಗಿಡ,ಮನೆಯೆದುರಿನ ಹಳದಿ ಗುಲ್ಮೊಹರ್ ಗಿಡ ಮತ್ತು ತಣ್ಣನೆಯ ಗಾಳಿ ಮೈ ಸೋಕೋವಾಗ ನೆನಪಾಗೋ ಅವ!

ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಮುಗಿಯೋವಾಗಿನ ವರ್ಷದ ಮೆಲುಕು,ಒಂದಿಷ್ಟು ಅಳು ,ಜೊತೆಗಿಷ್ಟು ನಗು.... ಡಿಸೆಂಬರ್ ಅಂದ್ರೆ ಕಾಡೋದಿಷ್ಟು.



ಕನಸ ಮಣಿಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವಕ್ಕೆ ಪೋಣಿಸೋ ಭರದಲ್ಲಿ ನನ್ನೊಳಗಿರೋ ಪುಟ್ಟ ಹುಡುಗಿ ಎಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಹುಡುಕ್ತಿದೀನಿ...



ಕಾಡೋ ನೋವುಗಳು ಕೂಡ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ ಪ್ರೀತಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ನನ್ನೀ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ತಮ್ಮಂದಿರನ್ನ ನೋಡಿದ್ರೆ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತೆ.ದೂರದ ಕಾಫಿ ಎಸ್ಟೇಟ್ ಗೋ ಅಥವಾ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗೋ ದೊಡ್ಡವರು ಈ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕಂದಮ್ಮಗಳನ್ನ ರೆಸಿಡೆನ್ಷಿಯಲ್ ಸ್ಕೂಲ್ ಅನ್ನೋ ತಲೆಪಟ್ಟಿಗೆ ತಂದು ಸೇರಿಸಿ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿಬಿಡ್ತಾರಲ್ವಾ.ಆದರೆ ಅವರ ಬದುಕ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗಳು ಏನಿವೆಯೋ ಏನೋ..ಅದನ್ನ ಪ್ರಶ್ನಿಸೋದು ತಪ್ಪಾದೀತು. ಆಮೇಲೆ ಎರಡು ವಾರಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ಬಂದು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋಗೋವಾಗ ಅವರು ಅಳೋದನ್ನ ನೋಡೋಕಾಗದೇ ನಾನೇ ಎಷ್ಟೋ ಸಲ ಹೋಗಿ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಿದ್ದಿದೆ. ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗಾಗಿ ಕಾತರಿಸುವ ಅವರನ್ನ ನೋಡೋವಾಗಲೆಲ್ಲ ನಂಗೂ ದೂರದಲ್ಲಿರೋ ಅವರ ನೆನಪಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ.ಹಹ್! ಮತ್ತೆ ನಾನೂ ಕಣ್ಣು ತೋಯಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಡ್ತೀನಿ.

ಇವರುಗಳ ಜೊತೆ ಕೂತು ಆಟ ಆಡಿ,ನಕ್ಕು ಅವರದಿಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸೋಕೆ ತಡಕಾಗಿ ಕೊನೆಗೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ರೆ ಅವತ್ತಿಗೊಂದು ನಿರಾಳತೆ ನಂಗೆ.



ಒಂದು ಭಾನುವಾರವೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿರದ ನನ್ನ ಈಗೀಗಿನ ಭಾನುವಾರಗಳೆಲ್ಲಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಯಾವುದೋ ಕ್ರಾಫ್ಟ್ ಮಾಡೋದ್ರಲ್ಲೋ ,ಗಾಳಿಪಟ ಮಾಡೋದ್ರಲ್ಲೋ,ಜೊತೆ ಕೂತು ಆಟ ಆಡೋದ್ರಲ್ಲೋ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕಳೆದು ಹೋಗ್ತಿದೆ.ವರ್ಷದ ಹಿಂದಿನ ಇದೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಲ್ವಾ ನಂಗೆ ಈ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಗೆಳೆಯರು ಜೊತೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ,ಇವರುಗಳ ಮಾತುಗಳ ಜೊತೆ ನಾ ಕಳೆದೇ ಹೋಗಿದ್ದು...



ಇಲ್ಲೊಬ್ಬ ಪುಟ್ಟ ಗೆಳೆಯನಿದ್ದಾನೆ ನಂಗೆ.ಅವನೆದುರು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಯಾವುದೋ ಆಟ ಆಡೋಕೆ ಅಥವಾ ಏನಾದರೂ ಮಾಡೋಕೆ ತುಸು ಯೋಚಿಸ್ತೀನಿ ನಾನು.ಯಾಕಂದ್ರೆ ಒಮ್ಮೆಯೂ ಎದ್ದುನಿಲ್ಲೋಕಾಗದ ಅಸಹಾಯಕೆ ಅವನದಾಗಿರೋವಾಗ ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತೆ ನಂಗೆ.ಅವನೋ ತೀರಾ mature ಆಗಿ ’ನಂಗೇನೂ ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ಅಕ್ಕಾ,ನೀವು ಅವರೆಲ್ಲರ ಜೊತೆ ಆಟ ಆಡಿದ್ರೆ ನಾ ನೋಡಿ ಖುಷಿಪಡ್ತೀನಿ,ನೀವು ಎದ್ದು ನಿಂತು ಆಟ ಆಡಿ’ ಅಂತಾನೆ! ನನ್ನೊಳಗಿರೋ ತಲ್ಲಣಗಳೆಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಕಣ್ಣಂಚ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಜಾರಿ ಬಿಡುತ್ತೆ. ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರಲೇಬೇಕಂದ್ರೆ ನನ್ನೊಳಗೂ ಎಷ್ಟು ಕಾರಣಗಳಿವೆ ಅಲ್ವಾ...

ಎಷ್ಟು ಪ್ರಬುದ್ಧತೆಯ ಮಾತಾಡ್ತಾನೆ ಅಲ್ವಾ.

ಬೇಕಿತ್ತು ನಂಗೂ ಇಂತಹುದ್ದೇ ಒಂದು ಸಾಂಗತ್ಯ.



ಬಿಡುವಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಪಾಟ ಮಾಡೋಕೆ ಹೋಗಿ ಅವರಿಗಿಂತ ನಾ ಕಲಿತಿದ್ದೇ ಜಾಸ್ತಿಯಿದೆ ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ.ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದುನಿಲ್ಲಬೇಕನ್ನೋ ಭಾವವ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ರವಾನಿಸಿಬಿಡ್ತಾನೆ ಅವ.ನೋವೇ ಇಲ್ಲದವಳಂತೆ ನಗೋದನ್ನ ಕಲಿತಿದ್ದೀನಿ.ರಾತ್ರಿಯಾಗಸಕ್ಕೆ ಮುಖ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಇವರು ಕೇಳೋ ಅದೆಷ್ಟೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನೊಳಗೆ ನಕ್ಕುಬಿಡ್ತೀನಿ.ತಾರೆಗಳ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಅಲೆದಾಡೋ ಖುಷಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ.ಜೊತೆಗೆ ಅವರ ಪ್ರೀತಿಯ ’ಅಕ್ಕಾ’ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಧಾವಂತಗಳ ಬದಿಗಿಟ್ಟು ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸಂಜೆಯೊಂದನ್ನ ಕಳೆಯೋದನ್ನ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದೆ.

ಖುಷಿಯಿದೆ ನಂಗೆ ಇವತ್ತಿನ ದಿನಗಳ ಬಗೆಗೆ.

ಮತ್ತೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಕಂದನ ಕನವರಿಕೆ.



ಅಲ್ಯಾರೋ ಹುಡುಗ ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೆ ಇಷ್ಟವಾಗ್ತಾನೆ.ಇನ್ಯಾರೋ ಆತ್ಮೀಯ ಕಾರಣವನ್ನೂ ಹೇಳದೆ ಎದ್ದು ಹೋಗಿಬಿಡ್ತಾನೆ.ಯಾಕೋ ತಿರುವುಗಳ ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಬಿಡ್ತೀನೇನೋ ಅನ್ನೋ ಭಯ ಶುರುವಾಗುತ್ತೆ...ಆದರೂ ಹೊಸ ದಾರಿಯ ನೋಡ ಬೇಕಂದ್ರೆ ಆ ತಿರುವ ದಾಟಲೇಬೇಕಲ್ವಾ?

ಮತ್ತೆ ಮಳೆಯಾಗಿದೆ ನನ್ನೂರಲ್ಲಿ.ಇನ್ನೇನು ಕಳೆದುಹೋಗ್ತಿರೋ ವರ್ಷವೊಂದರ ನೆನಪು ಈ ಮಳೆಗೆ ಮತ್ತೆ ರಾಡಿಯಾಗಿದೆ..ಹರವಿಡೋಣ ಅಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಒದ್ದೆ ಒದ್ದೆ.

ಸ್ವಲ್ಪ ಒಣಗಲಿ ಅವೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ನಾ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಗೆಳೆಯರ ಜೊತೆಗೊಂದು ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ತಿಂದು ಬರ್ತೀನಿ. ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆ ಮುಂದಿನ ಮಳೆಗೆ ಜೊತೆ ಕೂತು ಐಸ್ ಕ್ರೀಮ್ ತಿನ್ನೋಣ ಅನ್ನೋ ಮಾತನ್ನ!

ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಆಕಾಶ ಬುಟ್ಟಿಗಳನ್ನ ತಂದು ಮನೆಯೆದುರು ಅಲಂಕರಿಸಿ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿನ ಆ ಬಣ್ಣಗಳ ನೋಡಿ ಸಂಭ್ರಮಿಸೋದಿನ್ನೂ ಬಾಕಿಯಿದೆ.



ಇನ್ನೇನಿದ್ದರೂ ಹೊಸ ಪುಟ... ಹೊಸ ಡೈರಿ... ಹೊಸ ಪೆನ್ನು!

ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗೊಂದು ಬಿಂಬ.

ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕಂದ್ರೆ ನಾ ಯಾವತ್ತೂ ಒಂದಿಡೀ ಫಿಲ್ಮ್  ನೋಡಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಮೂರು ಗಂಟೆಯ ಮೂವೀ  ನನ್ನ ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ಅಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಂದ್ರೆ ಒಂದುವರೆ ಗಂಟೆಗೆ ಮುಗಿದಿರುತ್ತೆ. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೋ ಏನೋ ನನ್ನನ್ನ ಥಿಯೇಟರ್ ಗೆ  ಅಥವಾ ಅವರು ನೋಡ್ತಿರೋವಾಗ ಕೂತು ನೋಡು ಬಾ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತಿಗೂ ಯಾವ ಗೆಳತಿಯರೂ ಕರೆಯಲ್ಲ.
ಅವತ್ತೂ ನಿದ್ದೆ ಬಾರದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ನೋಡ್ತಿದ್ದೆ ’Banglore Days' ಅನ್ನೋ ಮಲಯಾಳಂ ಮೂವಿಯನ್ನ. ನಿನ್ನೆ ಯಾಕೋ ಓದೋದು ಬೇಸರವಾಗಿ ಮತ್ತದೇ ಮೂವಿಯನ್ನ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಕೂತು ನೋಡಬೇಕನಿಸಿತ್ತು.
ನನ್ನಲ್ಲಿಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆ ಕಂಡಾಗ ’ಸ್ಟಡಿ ಹಾಲಿಡೇಸ್ ಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಶಕ್ತಿಯಿದ್ಯಾ ನೋಡಿದ್ದ ಮೂವಿಯನ್ನೆ ಮತ್ತೆ ನೋಡೋವಷ್ಟು.. ಅದೂ ನೀನು!!!!’ ಅಂತ ಕಾಲೆಳೆದಿದ್ದಳು ಗೆಳತಿ.

  ಯಾಕೋ ಅಲ್ಲಿಯ ’ಕುಟ್ಟನ್’,’ಕುಂಜು’,’ಅಜ್ಜು’  ಮೂವರು crazy cousins ಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಹರವಿಟ್ಟ ಚಂದ ಚಂದದ ಆ ಭಾವಗಳು ನಂಗಿರೋ ನನ್ನ ever best cousins ಗಳ ನೆನಪಿಸಿಬಿಡ್ತು.

ಮತ್ತೆ ನೆನಪನ್ನ ಅದೇ ಅಡಿಗೆ ಮನೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಹರವಿಟ್ಟು ಕೂತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ.ಇನ್ನು ಅಮ್ಮ ಬಂದು ದೋಸೆ ಹಿಟ್ಟು ಖಾಲಿ ಈಗಾದ್ರೂ ಎದ್ದು ಹೋಗಿ ಅನ್ನೋ ತನಕವೂ ಅವಗಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇರುತ್ತೆ.
God made us cousins bcause he knew our moms couldn't handle us as sisters!

Here begins a very cute memory with my ever crazy cousin.
              ನಾ ಅವಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಆಟ ಆಡಿಲ್ಲ. ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಜೊತೆಯಾಗ್ತಿದ್ದ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಜಗಳವಂತೂ ದೂರದ ಮಾತು. ನಾ ತೀರಾ ಜೋಪಾನ ಮಾಡೋ ನನ್ನದೊಂದು ರೆಡ್ ಪ್ರಿಲ್ಲು ಪ್ರಿಲ್ಲು ಪ್ರಾಕ್ ಕೂಡಾ ಅವಳೆ ತೆಗೆಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು.
ಅವಳ ನೆನಪಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನಗು ಮಾತ್ರ ಮೂಡೋವಷ್ಟು ಮುದ್ದು ಅವಳಂದ್ರೆ.
ನನ್ನ ಅವಳ ಮಧ್ಯ ಒಂದು ಜನರೇಷನ್ ಗೆ ಆಗೋವಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳ ಗ್ಯಾಪ್ ಇದೆ.ಆದರೂ ಇಬ್ಬರ ಮಧ್ಯ  generation gap ಅನ್ನೋ ಯಾವ ಭಾವವೂ ಸುಳಿದಿಲ್ಲ.ನನ್ನೆನ್ನಾ ಟೀನ್ ಭಾವಗಳ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ,ಕಾಲೆಳೆದು ನಗೋಕೆ,ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಮುದ್ದು ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ನಂಗವಳೇ ಬೇಕು ಈಗಲೂ.she is not my partner in crime.She is not my midnight companion. But she is the one who shares my memories of childhood, our shangai,our moments of happiness and triumph!

ಅಮ್ಮನ ಸೆರಗು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡೇ ಇರ್ತಿದ್ದ ನಂಗೆ,ಯಾರೊಟ್ಟಿಗೂ ಅಷ್ಟಾಗಿ ಮಾತಾಡದ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ರಂಪ ಮಾಡ್ತಿದ್ದ ನಂಗೆ ಅವಳೊಂದು ದೀರ್ಘ ಆಲಾಪ.

ಅವಳದ್ದೊಂದು ಸಾದಾ ಸೀದ ಪ್ರಪಂಚ.
ಅವಳ ಫ಼ುಡ್ ಕೋರ್ಟ್ ಗೆ ಒಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟರೆ  ನಂಗಿನಿತು ಆಶ್ಚರ್ಯ. ರಾಶಿ ರಾಶಿ ಪುಸ್ತಕಗಳ  ಓದೋ ಗೀಳು ಅಂಟಿಸಿದ್ದೂ ಅವಳೇ.ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಯಾವಾಗಲೂ ಬೈಯ್ಯೋ ನನ್ನ ಟ್ರೆಕ್ ,ಟ್ರಿಪ್ ಅನ್ನೋ ಪ್ರೀತಿಗಳಿಗೆ ಕಾರಣ ಅವಳೇ.ಭಾವಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮರೆಮಾಚದೆ ಹಾಗೆಯೇ ಸೆರೆ ಹಿಡಿದು ಬಿಡೋ ಫೋಟೋಗಳ ತೆಗೆದು ಬೇಜಾರಾದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಅವುಗಳೊಳಗೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡೋ ನನ್ನ ಫೋಟೋ ಪ್ರಪಂಚದ ಮೊದಲ ಕ್ಲಿಕ್ ಕೂಡಾ ಅವಳದೇ DSLRದು.
 ಇನ್ನು ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಸಂಜೆಯ ತನಕ ಎಲ್ಲರ ತಲೆ ತಿಂದು ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯ ತನಕ ಓದೋ ನನ್ನ ಇವತ್ತಿನ so called study holidays ಗಳಲ್ಲೂ ನಾನವಳ ಪಕ್ಕಾ follower ಅನ್ನೋದು ಅಮ್ಮನ ಮಾತು.

              ಬದುಕ ಯಾವುದೋ ತಿರುವಲ್ಲಿ ನಾ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಕೂತಿದ್ರೆ ಅಷ್ಟು ದೂರದಿಂದ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳೋ, ನಿನ್ನಿಷ್ಟದ ವಿಷಯಗಳ ಜೊತೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕು ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಬದುಕಿಗಿಷ್ಟು ಭರವಸೆ ತುಂಬೋದು ಅವಳು.
ಮಾತಂದ್ರೆ ಅಲರ್ಜಿ ಅಂತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಸುಮ್ಮನಿರು ಮಹರಾಯ್ತಿ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಮಾತು ಕಲಿಸಿದ್ದು ಅವಳೇ. ಸಂಬಂಧಗಳೆಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಪೊಳ್ಳು ಅಂತಂದು ಅವುಗಳಿಂದ ದೂರವೇ ಉಳಿಯೋ ನಂಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಬಂಧಗಳನ್ನೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತಬ್ಬೋ,ಎಲ್ಲರೊಟ್ಟಿಗೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದಲೇ ಮಾತಿಗೆ ಶುರುವಿಡೋ ಅವಳು ಒಂದು ಕೌತುಕ ಪ್ರಪಂಚ.
ಆ ಊರ ಬಿಟ್ಟು ಈ ಊರು ಸೇರಿದ ಮೇಲಿನ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬದುಕ ಪಾಟಗಳಿಗೆ  ಸುಮ್ಮನೆ ದೂರ ನಿಂತು ನಕ್ಕುಬಿಡ್ತಾಳೆ nice to see the world in teen angles ಅಂತಂದು ನನ್ನ ಪ್ರತಿ ಭಾವಕ್ಕೂ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟೋ ಅವಳು.
ಈಗಲೂ ಅಷ್ಟೇ  ಬೇಜಾರಾದಾಗ ಅವಳಡ್ಡದಲ್ಲೊಮ್ಮೆ ಓಡಾಡಿ ಬಂದ್ರೆ ಮನಸೆಲ್ಲಾ ತಿಳಿ ನೀಲಿ ಮೇಲಿನ ಆಗಸದಂತೆಯೇ.

ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ  ಯಾವ್ ಯಾವಾಗ್ಲೋ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋ, ಯಾವ್ ಯಾವ್ದೋ ಟೈಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಓದೋ, ಬೋರ್ ಆದಾಗ ಸ್ನಾನ ಮಾಡ್ತಾ,ನೆನಪಾದಾಗ ಊಟ ಮಾಡೋ,ರೂಮ್ ಪೂರ್ತಿ ಶೀಟ್ ಗಳು,ಮುಖದ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ಟೆನ್ಷನ್ ಇರೋ  ಸ್ಟಡಿ ಹಾಲಿಡೇಸ್ ನನ್ನನ್ನಿಷ್ಟು ಬರೆಯೋ ತರಹ ಮಾಡ್ತು ಈಗ.
ಹೌದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳೋ ಹಾಗೆ ನಾನವಳ ಡಿಟ್ಟೋ ಡಿಟ್ಟು ಅನ್ನೋದು ಅರಿವಾಯ್ತು ಕೂಡಾ :)
              ನಾವ್ ಕಸಿನ್ಸ್ ಗಳೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಫ್ರೇಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆಯಾದ್ರೂ ಕಾಣಬೇಕನ್ನೋ ಆಸೆಯಿದೆ.ಆ ಭಾಗ್ಯ ಯಾವತ್ತು ದಕ್ಕುತ್ತೋ ಅನ್ನೋ ಕಾತರತೆಯಿದೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ.ಮುಂದಿನ ವಾರ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಸೇರೋವಾಗ ನಾ ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆಯಬೇಕಲ್ಲಾ ಅನ್ನೋ ಹೊಟ್ಟೆಯುರಿಯಿದೆ.ಅವತ್ತೆನಾದ್ರೂ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಅವರೆಲ್ಲಾ ಒಂದೇ ಫ್ರೇಮ್ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ಅವರುಗಳು sorry ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಅತ್ತುಬಿಡ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ.

’ಅವನ’ ತಿಳಿವಿಗೆ....

               ಅವರನ್ನ ನೋಡೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಹೊಟ್ಟೆಯೊಳಗೊಂದು ತಣ್ಣಗಿನ ಕಿಚ್ಚು .ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಹತ್ತಕ್ಕೆ ಹಾಸಿಗೆ ಬಿಟ್ರೂ ಯಾರೂ ಬೈಯದ,ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಒಂದಕ್ಕೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದ್ರೂ ಏನನ್ನೂ ಪ್ರಶ್ನಿಸದ,ಇಡೀ ದಿನ ಮೊಬೈಲ್ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕೂತ್ರೂ  ಒಂದು ಮಾತನ್ನೂ ಹೇಳದೆ ಅವರ ಪಾಡಿಗೆ ಅವರನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡೋ,ಸೋಂಬೇರಿ ಅಂತ ಬೈಸಿಕೊಳ್ಳದೆಯೂ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಪಡೆಯೋ ಅವರ ಆ ಬದುಕ ಬಗೆಗೆ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿಯೇ ಅಸೂಯೆ ನಂಗೆ.

ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕದ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾದವರೆಲ್ಲರಲ್ಲಿಯೂ ಬೈಸಿಕೊಂಡಾಗಿದೆ ಅವನೊಬ್ಬನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು.ಏನೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿದ್ರೂ ,ಎಷ್ಟೇ ರೇಗಾಡಿದ್ರೂ,ಸಹಿಸೋಕಾಗದಷ್ಟು ತರಲೆ ಮಾಡಿದ್ರೂ ಅವ ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆಯೂ ಬೈದಿಲ್ಲ,ಹೋಗಲಿ ಗದರಿಸಿದ್ದಾನ ಅಂದರೆ ಅದೂ ನೆನಪಾಗ್ತಿಲ್ಲ.ಬದುಕು ನಂಗಂತಾನೇ ಕೊಟ್ಟ ಮೊದಲ ಗೆಳೆಯ ಅವ.

ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ಮುದ್ದು ಮಾಡ್ತಾ ,ದೊಡ್ಡವಳಾದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿ ಹೆಜ್ಜೆಯಲ್ಲೂ ಜೋಪಾನ ಮಾಡ್ತಾ,ನನ್ನದೆಲ್ಲಾ ಬಜಾರಿತನಗಳಿಗೆ ಮುಖ ಊದಿಸ್ತಾ,ಇಡೀ ಮನೆಯ ಆಗು ಹೋಗುಗಳಿಗೆ ಕಾಳಜಿಸ್ತಾ,ಅದೆಷ್ಟೋ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಜೀವ ತುಂಬಿ ನಡೆಸ್ತಿರೋ ಅವನಿಗದೆಷ್ಟು ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ನಿಭಾಯಿಸೋ ಶಕ್ತಿಯಿದೆ ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.
ಶಿಕ್ಷೆಯಿಂದ ಶಿಕ್ಷಣ ಅಂತಂದು  ಗದರಿಸಿ,ಹೊಡೆದು ಬೈದು ಮಾಡಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ತಪ್ಪುಗಳ ತಿದ್ದಿರೋ  ಅಕ್ಷರ ಕಲಿಸಿದ ಅವರ ಮಾತುಗಳು ಅದೇನೋ ಮೋಡಿ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತೆ.

ಸುಳ್ಳು ಸುಳ್ಳೇ ಮುನಿಸು,ಚಂದ ಚಂದದ ಕನಸು,ತುಂಟಾಟದ ಮನಸು,ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಜಗಳ,ಜೊತೆ ಜೊತೆಯ ಆಟ, ಆಮೇಲೊಂದು ದೊಡ್ದ ನಗುವ ಜೊತೆಗೆ ಬದುಕ ಖುಷಿಗಳ ಬಹುಪಾಲು ಅವನದೇ ಆಗಿರುತ್ತೆ.

 ಭಾವಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬಿಡದೇ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ,ಮಾರ್ಕ್ ಕಡಿಮೆ ಬಂದಾಗ ಅವನದು ನನಗಿಂತಲೂ ಕಡಿಮೆ ಬಂದಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ,ಸಣ್ಣದೊಂದು crush ಆಗೋಕೆ,ಅದೆಷ್ಟೋ ಕ್ರೇಜ್ ಗಳಿಗೆ ಕಂಪನಿ ಕೊಡೋಕೆ,ಪುಸ್ತಕದ ವಿಷಯವ ಬಿಟ್ಟು ಉಳಿದೆಲ್ಲದರಲ್ಲೂ  P.hD ಮಾಡಿರೋರ ತರಹ ಮಾತಾಡೋಕೆ  ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ವರುಷದ ನಂತರವೂ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನಗುವ ಮೂಡಿಸೋ ತಾಕತ್ತಿರೋದು ಅವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯವೇನೋ.

ಜೋಡಿ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳಿಗೆ,ಮಧುರ ಪ್ರೀತಿಗೆ,ಯಾವಾಗಲೂ ಜೊತೆಯಿರ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋ ಭರವಸೆಗೆ,ಚಂದದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂಬ ಕನಸುಗಳಿಗೆ,ಪ್ರತಿ ನಿರ್ಧಾರಗಳ ಜೊತೆ ಅವನ ಕೈ ಬೆಸೆದಿರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಸಮಾಧಾನ ನಂದು.

ಜಗದೆಲ್ಲಾ ಕೌತುಕಗಳನ್ನೂ ತನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿರೋ ಅವನನ್ನ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ,ಅವನಿಗೊಂದು ಸುಂದರ ಬದುಕ ಕಟ್ಟಿಕೊಡಲೋಸುಗ ದುಡಿದು,ಬದುಕ ಗಮ್ಯಗಳೆಲ್ಲಾ ಅವನಿಂದಲೇ ದಕ್ಕಿದ್ದು ಅಂತನ್ನೋವಷ್ಟು ಬಂಧವ ಅವನೊಟ್ಟಿಗೆ ಬೆಸೆದುಕೊಳ್ಳೋಕೆ...ಅವನನ್ನೋ ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಅರಿವು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಕೈ ಸೋಕಿದ್ರೂ ಬದುಕಿನೆಡೆಗೆ ತೀವ್ರ ಒಲವಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ.

ಬದುಕ ಪ್ರತೀ ತಿರುವಲ್ಲೂ ’ಅವನು’ ಅನ್ನೋ ಪ್ರೀತಿ ಜೊತೆಯಿದೆ. ’ಅವ’ ಅನ್ನೋ ಭಯ ದಾರಿ ತಪ್ಪದ ತರಹ ಮಾಡಿದೆ.’ಅವ’ ಅನ್ನೋ ಶಕ್ತಿ,ಒಲವು,ಸಾಮಿಪ್ಯ ,ಸಾಂಗತ್ಯ ಎಲ್ಲವೂ ಬದುಕ ಈ ಕ್ಷಣದ ಬೇಸರ,ಖುಷಿ,ನಲಿವು ,ಒಲವು,ಕಣ್ಣೀರು ಕೊನೆಗೆ ಸಮಾಧಾನವೂ ಆಗಿದ್ದಿದೆ!

ಅಜ್ಜಿ,ಅಮ್ಮ,ಅಕ್ಕ,ಗೆಳತಿ ಇಷ್ಟೇ ಚಂದದ ಭಾವಗಳನ್ನ ಅಜ್ಜ,ತಮ್ಮ,ಗೆಳೆಯರು,ನನ್ನವ ಎಲ್ಲರೂ ಬೆಸೆದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ನನ್ನೊಳಗೆ.
 ಯಾವುದೇ ಭಾವಗಳಿಲ್ಲದೇ ಸುಮ್ಮನೆ ಆ ಕ್ಷಣದ ಖುಷಿ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮದು ಅಂತನ್ನೋ ಹುಡುಗರ ತರಹ ಇರಬೇಕು ನೋಡು ಅಂತನ್ನೋ ಗೆಳತಿಯರ ಮಾತಿಗೆ ನಕ್ಕು ಬಿಡ್ತೀನಿ  ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವರಿಗಿಂತ ತೀರಾ ಭಾವೂಕ ಹುಡುಗರನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ.
ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಆಘಾತಕ್ಕೂ ಬದುಕೇ ಕಳೆದುಹೋಯ್ತು ಅನ್ನೋ ಹುಡುಗಿಯರಿಗಿಂತ ಬದುಕು ಏನನ್ನ ಕಸಿದುಕೊಂಡ್ರೂ ಇನ್ನೇನನ್ನೋ ಕೊಡುತ್ತೆ ಅಂತ  ನಿರೀಕ್ಷಿಸೋ ಗೆಳೆಯ ತುಂಬಾ ಕಾಡ್ತಾನೆ.
 
    ಅವರ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯುತ ಬದುಕು ಯಾವಾಗಲೂ ಅವರೆಡೆಗಿನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ ನನ್ನಲ್ಲಿ.
ನೇಯ್ದ ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಮಣಿಗಳ ಪೋಣಿಸಿ ಅದನ್ನಿಷ್ಟು ಚಂದ ಮಾಡಿದ್ದು ಅಜ್ಜ ,ಅಪ್ಪ ಅನ್ನೋ ಅದೇ ಪ್ರೀತಿಗಳು.ಸ್ನೇಹವೆಂದ ಹೆಗಲು ತಬ್ಬಿ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಗೆ ಸಹಾಯ ಕೇಳಿದ್ರೂ ಬೇಸರಿಸದೇ ಮಾಡಿಕೊಡೋ,ಎಲ್ಲಾ ಭಾವಗಳ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋ,ಸುಮ್ಮನೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಒಂದೂ ಮಾತಿಲ್ಲದೆಯೂ ಭಾವಗಳ ರವಾನಿಸಿಬಿಡೋ ಗೆಳೆಯರವರು.ನೀ ಜೊತೆಯಿದ್ರೆ ನಂಗೊಂದು ಧೈರ್ಯ ಕಣೇ ಅಂತಂದು ನನ್ನರಿವಿಗೆ ಬರದ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವ ಪರಿಚಯಿಸಿಬಿಡೋ ,ನನ್ನೆಡೆಗೊಂದು ಆತ್ಮಸ್ಥೈರ್ಯವ ಹುಟ್ಟುಹಾಕೋ ಅಣ್ಣನಂತಿರೋ ತಮ್ಮ ಅವ.
ಒಂದಿಷ್ಟು ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ಬೇಸರಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗೋ,ಒಂದಿಷ್ಟು ನನ್ನದೇ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗಳಿಗೆ ರುವಾರಿಯಾಗೋ,ಬಾನ ಮಾಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಚಂದಿರನ ಜೊತೆ ಮಾತಿಗೆ ಕೂತ್ರೆ ಕನಸ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಕೂತು ನಕ್ಕುಬಿಡೋ ಆಗಂತುಕ ಅವ.

ಕೇಳಿಯೋ ಕೇಳದೆಯೋ ಬದುಕ ಬಹುಪಾಲು ಪಾಠಗಳ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಇವರೇ...ದೊಡ್ದ ದೊಡ್ಡ ಖುಷಿಗಳು,ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಬೇಸರಗಳು ದಕ್ಕಿದ್ದೂ ಇವರಿಂದಲೇ....ನಾ ಹುಡುಗಿ ಅನ್ನೋ ಭಾವ ನೆನಪಿಗೆ ಬರೋದೂ ಇವರುಗಳ presence ಇಂದಾನೇ
ನೀನೆಷ್ಟು ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕಲ್ ಹುಡುಗಿ ಅಂತ ಅವರಂದ್ರೆ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಭಾವುಕಳು ನೀನು ಅಂತ ಇವರಂತಾರೆ.
ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣದ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಬದಲಾವಣೆಗಳು ನನ್ನ ತಾಕೋಕೂ ಮುಂಚೆಯೆ ಇವರನ್ನ ತಾಕಿ ಬಿಡುತ್ತೆ.ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವ ಪಲ್ಲಟಗಳು ಇವರಿಗೆ ತಿಳಿದುಬಿಡುತ್ತೆ.
ಅದು ಇದ್ದಂತೆಯೇ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳೋ,ಇರುವಂತೆಯೇ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳೋ ಬದುಕ ತಬ್ಬಿರೋ ಈ ಗಂಡು ಜೀವಗಳಿಗೆ,
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.

ನೆನಪ ಜೋಳಿಗೆಯಿಂದ...

   ಅದೆಷ್ಟೋ ದಿನಗಳ ನಂತರ ಒಂದು ನೆನಪೆದ್ದಿದೆ ಎದೆಯೊಳಗಿಂದ.
ಅವನ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ನಾ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿರೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ಮುಗ್ಧ ನೆನಪುಗಳು ಮರೆವ ಮುಸುಕಿಲ್ಲದೆ ಎದುರು ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿದೆ.ವರುಷದ ನಂತರದ ಈ ಮುಖಾಮುಖಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಣ್ಣಹನಿಗಳು ಜೊತೆ ಸೇರೀತಷ್ಟೇ.
ಇನ್ನೇನಿದ್ದರೂ ನೆನಪು..ಮುನಿಸು...ನಾನು ..ಅವನು.
ಪಯಣ ದಕ್ಕೋ ನೆನಪುಗಳ ಜಾಗಕ್ಕೆ.

       ಬದುಕ ಪಯಣ ಇನ್ನು ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಅನ್ನೋದು ಗೊತ್ತಾದ ಮೇಲೂ ಅವ ಬದುಕಿದ್ದ ರೀತಿಯಿದೆಯಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಒಲವಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ ನಂಗಾ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗೆಗೆ.
ಅವ ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಜೊತೆಯಿಲ್ಲದ ನೋವಿಗೆ ಅವರುಗಳು ಇವತ್ತು  ಇಟ್ಟಿರೋ ಹೆಸರು ವರ್ಷದ ಕಾರ್ಯ!
ಇಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಪಕ್ಕ ಕೂತು ನಕ್ಕಂತೆ,ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಿವಿ ಹಿಂಡಿದಂತೆ,ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿ ಫೋನ್ ಮಾಡಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡ್ತಿದ್ಯಾ ಅಂತ ತರ್ಲೆ ಮಾಡಿದಂತೆ,ಪೀಡಿಸಿ ಕಾಡಿಸಿ ಕೊನೆಗೂ ನಗಿಸಿಯೇ ಹೊರಟಂತೆ ,ಜೊತೆಯಿದ್ದಾನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ.
ಹಃ! ಇಷ್ಟಾಗ್ಯೂ ಅವ ಜೊತೆಯಿಲ್ಲದ ನೋವು ತುಸು ಜಾಸ್ತಿ ಕಾಡ್ತಿದೆ ನನ್ನನ್ನಿವತ್ತು.

             ಬದುಕು ಕವಲಾಗಿ ಕನಸುಗಳ ಬೆನ್ನತ್ತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟಾಗಿತ್ತು.ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಮನೆಯಿಂದ ದೂರವೇ ಇರ್ತಿದ್ದ ನಂಗೆ ಊರಲ್ಲಿದ್ದುಕ್ಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡೋ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಆಪ್ತನಾಗಿದ್ದ ಗೆಳೆಯನ ಬಗೆಗೊಂದು ಸಣ್ಣ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಚು ಆಗಷ್ಟೇ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು.ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವನಿಗೆ ಕಾಡಿದ್ದಿದೆ ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಾದ್ರೂ ಹೋಗು ಓದೋಕೆ ಅಂತೆಲ್ಲಾ.ಯಾವಾಗಲೂ ಅವನ ಸಿದ್ಧ ಉತ್ತರ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕಲಿಯೋ ಓದು ಇನ್ನೆಲ್ಲೂ ಸಿಗಲಾರದು ಕಣೇ ಖುಷಿ ಇದೆ ಇದೇ ಊರಲ್ಲಿ ಅಂತ.ನನ್ನದೇ ವಯಸ್ಸಿನ ಅವನ ನೋಡೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಅವನಲ್ಲಿನ maturityಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಮ್ಮೆಯನಿಸೋದು.ಯಾವಾಗಲೂ ಅಪ್ಪ,ಅಮ್ಮ ,ತೋಟ ಅಂತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದ ಗೆಳೆಯನ ಕನಸುಗಳ ಬಗೆಗೆ ನನ್ನಲ್ಲೊಂದು ಖುಷಿಯಿತ್ತು.
ನನ್ನೊಳಗಿನ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಪರಿಚಯ ನಂಗಾಗಿದ್ದೂ ಅವನಿಂದಲೇ.

ಇಂತಿಪ್ಪ ಗೆಳೆಯ ಅದೊಂದು ದಿನ ತೀರಾ normal ಆಗಿ ಇನ್ನೊಂದು ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನ ಮಾತ್ರ ಜೊತೆಯಿರ್ತೀನಿ ಆಮೇಲಿನ ನನ್ನಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ನಗುವಿಗೆಲ್ಲಾ ನೀ ಕಾರಣವಾಗ್ತೀಯ ಅಲ್ವಾ ಅಂತ ಭಾವೂಕನಾಗಿ ಕೇಳ್ತಿದ್ರೆ ಮನದಲ್ಲೊಂದು ಸಂದೇಹ ಬೇಡವೆಂದರೂ ನಲುಗಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು ನನ್ನನ್ನ.ಅವ ಹೇಳಿದ್ದು ತಮಾಷೆಯಾಗಿರಲಿ ಅಂತ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಕೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ನಾ..ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ತೋರಿಸಿಬಿಡ್ತಾನೆ ಅವ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಅವನಿಗಿರೋ ನಿರಾಕರಣೆಯನ್ನ!
ಮತ್ತೆ ಮನಸು ಪಥ ಬದಲಿಸಿರೋ ಸೂಚನೆ.

            ಬದುಕಂದ್ರೆ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಕಟ್ಟುಪಾಡು ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳೋ ನಂಗೆ ಅದು ಹೇಗಿದ್ರೂ ಅದನ್ನೇ ಬದುಕಾಗಿ ನೋಡೋ ಗೆಳೆಯ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ.ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ನೋವಿಗೂ ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಬೇಸರಿಸ್ತಿದ್ದ ನನ್ನೆದುರು ಅವನ ನೋವಿನ ಬದುಕ ಹರವಿಟ್ಟು ಜೊತೆಗೊಂದು ನಗುವ ತೊಡಿಸಿದ್ದ ಅವ.ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಿಟ್ಟುಗಳಿಗೂ ಅಕ್ಷರಶಃ ಅವನೇ ಸಮಾಧಾನವಾಗ್ತಿದ್ದ.ಚಿಕ್ಕವಳಿದ್ದಾಗ ನಾ ಬಿದ್ದು ಕಾಲಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಸೋರ್ತಿದ್ರೆ ಅವ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದ ನೆನಪಿದೆ ನಂಗೆ.ಯಾವಾಗಲೂ ಹಾಗೆಯೇ ನನ್ನ ಮುಗಿಯದ ಬೇಸರಗಳಿಗೆ ಅವನೇ ಜಾಸ್ತಿ ಕೊರಗ್ತಾನೆ ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.

ಅವನೆನ್ನ ಅಣ್ಣನಲ್ಲ ,ಓರಿಗೆಯ ಗೆಳೆಯ ಮಾತ್ರ.ಜೊತೆಗೆ ಓದಿಯೂ ಇಲ್ಲ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಆಡಿಯೂ ಇಲ್ಲ.ಆದರೂ ಎಲ್ಲೋ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಮಾತಿಗೆ ಕೂರ್ತಿದ್ದ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಒಂದು ಚಂದದ ಬಂಧ ಬೆಸೆದಿದ್ದು ಹೇಗೆ ಅನ್ನೋ ಆಶ್ಚರ್ಯ.ಬೆಸೆದಿದ್ದ ಬಂಧವೊಂದನ್ನ ಅಷ್ಟೇ ಚಂದದಿ ಸಲುಹೋ ಅಂತದ್ದೇ ಗೆಳೆಯ ಇನ್ನೆಲ್ಲೂ ಜೊತೆ ಸಿಗಲಾರ.

ಹೇಳೋಕೂ ಮುಂಚೆಯೇ ಅರ್ಥವಾಗ್ತಿದ್ದ ಮನದ  ಭಾವಗಳು,ಗೊತ್ತಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆಯೋ ಅವ ಹೇಳೋ ಸಮಾಧಾನಗಳಿಗೆ ತಣ್ಣಗಾಗ್ತಿದ್ದ ಎದೆಯ  ತಲ್ಲಣಗಳು.ಬದುಕು ಯಾರನ್ನೂ ಸೋಲೋಕೆ ಬಿಡಲ್ಲ ನೀ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲಬೇಕಷ್ಟೇ ಅಂತ ಅವ ಹೇಳೋವಾಗ ಸಿಕ್ತಿದ್ದ ಬದುಕ ಭರವಸೆಗಳು  ಸಿಗಲಾರದು ಮುಂದೆಲ್ಲಿಯೂ.
ನನ್ನವನಿಗೂ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಅಸೂಯೆ ಹುಟ್ಟೋವಷ್ಟು ಚಂದದ ಗೆಳೆತನ ಅದು.

                     ಬಹುಶಃ ಅವ ಸಲುಹಿದ್ದ ಗೆಳೆತನವೇ ಮೂಲವಿದ್ದೀತು ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಾಯ್ತು ಅನ್ನೋ ಗೆಳೆಯರಿಗಿಂತ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹದೆಡೆಗೆ ಒಲವಾಯ್ತು ಅನ್ನೋ ಗೆಳೆಯರೇ ಜಾಸ್ತಿ ಇಷ್ಟವಾಗೋದು ನಂಗೆ.
ಅವನಿಲ್ಲದೇ ಬದುಕೋದನ್ನ ಕಲಿತಾಗಿದೆ.ಒಂದಿಷ್ಟು ಆತ್ಮೀಕ ಗೆಳೆತನಗಳು ಕೈ ತಾಕಿದ್ರೂ ಅವನಿಲ್ಲದ ಕೊರತೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಡ್ತಿದೆ.
ದಕ್ಕಿದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಗೆಲುವುಗಳಿಗೆ,ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಖುಷಿಗಳಿಗೆ ನನಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಖುಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವನನ್ನೋ ಅವ ಬದುಕಿಂದ ಎದ್ದು ಹೋದ ಮೇಲಿನ ಆ ನೋವಿಗೆ ಇವತ್ತು ಕಣ್ಣ ಪರದೆ ಮಂಜಾಗಿದೆ.
ಒಳಗಿರೋ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವೊಂದನ್ನ ಪೋಷಿಸಿದ್ದು ಅವ.ಜೊತೆಯಿರೋ ನಗುವ ಉಡುಗೊರೆಯೂ ಅವನದ್ದೇ.ಕನಸುಗಳು ಇನ್ನೇನು ಕೈಗೆಟಕೋ ದೂರದಲ್ಲಿದೆ.ಬದುಕ ಪಯಣ ಈಗಷ್ಟೇ ಶುರುವಾಗಿದೆ.

ನಂಗೊತ್ತು ಗಾವುದ ಗಾವುದ ದೂರ ಸಾಗಿರೋ ಅವ ಮತ್ತೆಂದೂ ವಾಪಸ್ಸಾಗಲಾರ. ಆದರೆ ಅವನ ನೆನಪುಗಳ ಜೊತೆ ನಗುವ ಜೊತೆ ಖುಷಿಯಾಗಿರು ಅಂತೆಲ್ಲ ನಂಗೆ ನಾನೇ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೋದು ಮನವ ನಂಬಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ಇನ್ನೊಂದು ದಾರಿಯಷ್ಟೇ.
ಮನಸು ಆರ್ದ್ರವಾದಾಗ,ಮುಸ್ಸಂಜೆಗಳು ಬೇಸರವೆನಿಸಿದಾಗ,ಅವ್ಯಕ್ತ ಖುಷಿಗಳನ್ನ ಮನದ ಜೋಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಜೋಪಾನ ಮಾಡಬೇಕಿರೋವಾಗ,ಮಾತು ಗದ್ದಲ ಎಬ್ಬಿಸಿದಾಗ,ಸಿಟ್ಟು ಕಣ್ಣೀರಾಗಿ ಬದಲಾದಾಗ...ಮತ್ತೆ ಮಾತಿಗೆ ಕೂತುಬಿಡ್ತೀನಿ ಅವನೊಟ್ಟಿಗೆ  ಮತ್ತದೇ ದಕ್ಕೋ ನೆನಪುಗಳ ಜಾಗದಲ್ಲಿ.


ಬದುಕ ಗೆಳೆಯ ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿ,ಅವ ಹರವಿಟ್ಟ ಖುಷಿಯ ರೀತಿ ಜೊತೆಯಿರಲಿ ಯಾವತ್ತಿಗೂ.
ನೆನಪಲ್ಲಿ ಅವನ ನೆನದು...

ಗೆಳತೀ ಬೇಡೆನ್ನಬೇಡ ತುಸು ದೂರ ಜೊತೆ ನಡೆಯಬೇಕು.

     
         ಹೌದಲ್ವಾ ಒಂದು ಮುಗ್ಧ ಪ್ರೀತಿಯ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಬಾಡಿಸಿ ಅವಳು ಹೊರಟುಹೋದ ಮೇಲೆ ನಾ ಅವಳೊಟ್ಟಿಗೆ ಮಾತೇ ಆಡಿಲ್ಲ. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ರೂಮ್ ಕ್ಲೀನ್ ಮಾಡೋವಾಗ ಅವ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೂ ಕೊಡಿಸಿದ್ದ ಒಂದೇ ತರಹದ  ear rings  ಕೈ ತಾಕಿ ಮತ್ತೆ ಅವಳನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮಾತನಾಡಿಸಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಭಾವವೊಂದ ರವಾನಿಸಿ ಮರೆಯಾಯ್ತು.
ನೆನಪುಗಳು ಉಕ್ಕುಕ್ಕಿ ಹರಿಯೋವಾಗ ಬದುಕು ತೀರಾ ಕಾಡುತ್ತೆನೋ.

         ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹಾಗೆಯೇ.ತೀರಾ ವಿರುದ್ಧ ಭಾವಗಳನ್ನಿಟ್ಟುಕೊಂಡೇ ಪರಿಚಿತರಾದವರು.ಅವಳಿಂದ ಅವನ ಪರಿಚಯವಾದ್ರೆ ಅವನಿಂದ ಅವಳು ಅರ್ಥವಾಗ ತೊಡಗಿದ್ದಳು.ಬೆಟ್ಟದಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡೋ ಹುಡುಗ.ಆ ಭಾವವ ಮುಟ್ಟಿಯೂ ನೋಡದೇ ತನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನಿರೋ ಹುಡುಗಿ ಜೊತೆಗೆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಅದರ ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಮಧುರ ಭಾವಗಳನ್ನಿರಿಸಿಕೊಂಡಿರೋ ನಾ.ಅವನಿಗೆ ಬದುಕೇ ಅವಳಾದ್ರೆ ಅವಳ ಬದುಕೊಳಗೆ ಇನ್ಯಾರೋ ಆಮಂತ್ರಿತ ಆ ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷದ ಪ್ರೀತಿಯ ಅವಶೇಷವೂ ಇಲ್ಲದ ತರಹ ಮಾಡಿರೋವಾಗ ಮೊದಲೇ ಆ ಭಾವದ ಬಗೆಗಿರೋ ನನ್ನ ಗೊಂದಲಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಗೋಜಲು.ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತೀನಿ ಅಂತ ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೇ ಹೇಳಬಹುದಾ?ಅಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಅವಳಿಷ್ಟು ದಿನ ಮಾಡಿದ್ದು ಅದೆ ಅಲ್ಲವಾ.

ಯಾವುದೋ ಜಗಳಕ್ಕೆ ಅವ ಮಾತನಾಡಿಸಿಲ್ಲಿ ಅಂತ ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಿದ್ದ ಗೆಳತಿ ಇವತ್ತವನಿಗೆ ಇನ್ಯಾವತ್ತೂ ನೆನಪಾಗಿಯೂ ನಾ ನಿನ್ನ ನೋಡಲಾರೆ ಅಂತ ಹೇಳೋವಾಗ ದಿನ ದಿನಕ್ಕೂ ಬದಲಾಗೋ ನಮ್ಮದೇ ಭಾವಗಳ ಬಗೆಗೆ ನಂಗಿನಿತು ಆಶ್ಚರ್ಯ.

         ಪ್ರೀತಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಮೃದುವಾಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತಂತೆ.ಅದರಲ್ಲೂ  ತನಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಪ್ರೀತಿಸೋ ಆ ಜೀವದ ಪ್ರೀತಿ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬೆಣ್ಣೆಯಾಗಬೇಕಿತ್ತಲ್ವಾ.ದಿನ  ಕಳೆದಂತೆ ಒಗಟು ಅನ್ನಿಸ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗಿ ಈಗೀಗ ಒರಟು ಅನ್ನಿಸೋಕೆ ಶುರುವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ.ಬದುಕ ಯಾವ ಭಾವುಕತೆಯನ್ನ ಯಾವತ್ತೂ ಅನುಭವಿಸಿದವಳಲ್ಲ ಬದಲು ನಾ ಬದುಕೋ ಬದುಕ ಬಗ್ಗೆ ತೀರಾ ಬೇಸರ ಆಗೋವಷ್ಟು ವ್ಯಂಗ್ಯ ಮಾಡಿ ನಕ್ಕಿದ್ದವಳು.ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ಯಾಕಂದ್ರೆ ಅವಳೆನ್ನ ಗೆಳತಿ.

ಬದುಕ ಚಿತ್ರಕ್ಕೊಂದು ಚೌಕಟ್ಟು ಹಾಕಿ ಬದುಕೋದನ್ನ ಕಲಿತ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ನನ್ನನ್ನ ನಾನಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸೋ ಪ್ರೀತಿಯೊಂದನ್ನ ಕಳಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಏನೋ ಅವಳು ಧಿಕ್ಕರಿಸಿ ಎದ್ದು ಬಂದ ಆ ಪ್ರೀತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ನಂಗೆ ಮರುಕ ಹುಟ್ಟಿರೋದು..
ನೀ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಬರಿಯ ನಿನ್ನನ್ನಿಷ್ಟಪಡೋ ಗೆಳೆಯನನ್ನಲ್ಲ ಬದಲು ನಿನ್ನಿಷ್ಟದ ಬದುಕನ್ನ ಅಂತ ಹೇಳಬೇಕಂದುಕೊಳ್ತೀನಿ ಆದರೆ ಮಾತು ಸತ್ತ ಮೇಲಿನ ನೀರವ ಮೌನ ನನ್ನನ್ನ ಸುಮ್ಮನಾಗಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.
ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಿ ಹಗುರಾಗಲೇಬೇಕಂತ ಫೋನಾಯಿಸ್ತೀನಿ ನನ್ನವನಿಗೆ ಅವ ಅಂತಾನೆ ’ನೀನೆಷ್ಟು ಸೆನ್ಸಿಟಿವ್’!! ಎದೆ ಭಾರವಾಗಿ ಮಾತೆಲ್ಲಾ ಖಾಲಿಯಾದಂತನಿಸಿ ನಾನೂ ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತೀನಿ. ಅಸಲು ನನ್ನನ್ನಿಷ್ಟು sensitive ಮಾಡಿದ್ದು ಯಾರೆಂಬುದು ಅವನಿಗೂ ಗೊತ್ತು .ಬಹುಶಃ ನನ್ನ ಗೊಂದಲಗಳು ಅವನನ್ನ ತಾಕದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಭಾವವಿದ್ದೀತು ನೀನೆಷ್ಟು expressive ಅನ್ನೋ ಮಾತುಗಳ ಹಿಂದಿನ ಭಾವ.

         ಅವನಿವತ್ತೂ ನನ್ನ ಅದೇ ಹಳೆಯ ಗೆಳೆಯ ಆದರೆ ಅವನ ಭಾವಗಳ ಜೊತೆ ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಆಟವಾಡಿ ಈಗ ತನಗೇನೂ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ತರಹ ತನ್ನ ರೂಮ್ ಅನ್ನೋ ಪ್ರಪಂಚದ ಆಚೆ ಬರದ ಅವಳ ಬಗ್ಗೆ ನಂಗಷ್ಟು ಬೇಸರ.
ಅವಳ ಕೈ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಕೂರೋಕೂ ನೂರು ಬಾರಿ ಯೋಚಿಸೋ ಗೆಳೆಯಂಗೆ ನಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ,ಆ ಬೇಸರಕ್ಕೆ ನನ್ನ ಈ ಹಾದಿ ತಪ್ಪು ಅಂತ ಹೇಳ್ತೀಯ ಅಂತಲ್ಲಾ ಕಿರುಚಾಡೋ ಗೆಳತಿ.
ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಬೇಸರಿಸ್ತಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ಅವಳದೇ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ದಕ್ಕಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅವ ನನ್ನದಿಷ್ಟು ನೋವನ್ನ ಆಸ್ಥೆಯಿಂದ ಕೇಳಿ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗಳು ಜಾರದಂತೆ ತಡೆದಿದ್ದ.ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ಅವ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸ್ತಾನೆ ಆದರೆ ಅವಳಿಗದು ತಪ್ಪಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತೆ.ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ತರವಲ್ಲ-ನಮ್ಮ ಮೇಲಿನ ಅವನ ಪ್ರೀತಿ ಕೂಡಾ.ವಿಪರ್ಯಾಸವೆಂದರೆ ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕವೂ ಬರಿಯ ನಂಬಿಸಿಕೊಂಡು ಬಂದಿದ್ದು,ಮುಖವಾಡದ ಜೊತೆಗೇ ಬದುಕ್ತಿರೋ ಅವಳು ನಮ್ಮಗಳಿಗೆ fake ಅಂತ ಕರಿಯೋದು.

ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿರೋ ಭಾವವಾದರೂ ಎಂತದ್ದು.ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಬೇಕಾದಾಗ ಬೇಸರಗಳ ನಡುವೆಯೂ ನಕ್ಕು ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತೀನಿ ಅಷ್ಟೇ.
ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳ ಬೇಕಂದ್ರೆ ಅವಳಂತೆಯೇ ನನ್ನಲ್ಲೂ ನೂರು ಕಾರಣ.

                ಬದುಕು ಕವಲಾಗಿ ,ಸಂಬಂಧವೊಂದು ಬಣ್ಣ ಬದಲಿಸೋಕೂ ಮುನ್ನ ಅದರಿಂದ ದೂರಾಗಿ ನಾನೇನೋ ನಿರಾಳವಾಗಿದ್ದೀನಿ.ಆದರೆ ಮುಖವಾಡದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ನಿಜ ಮುಖವ ಹುಡುಕ್ತಿರೋ ಗೆಳತಿ,ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ರಾತ್ರಿ ಹಗಲುಗಳ ಲೆಕ್ಕ ತಪ್ಪಿ ಕಂಗಾಲಾಗಿ ಕೂತಿರೋ ಗೆಳೆಯ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಏನೋ ತಲ್ಲಣ.

ಇಲ್ಲವಳ ಭಾವ ಪಲ್ಲಟ  .... ಅಲ್ಲವನ ಪ್ರೇಮಮಯೀ ಅಸ್ತಿತ್ವ.

ಅವ ಕೊಡಿಸಿದ ಆ ಕಿವಿಯೋಲೆಯ ಮತ್ತೆ ಹಾಕೋ ಮನಸಾಗಿದೆ ನಂಗೆ.

ಸಂಜೆಯಾಗೋದನ್ನ ಕಾಯ್ತಿದೀನಿ ಅವರಿಬ್ಬರ ಜೊತೆಗೊಂದು ಪುಟ್ಟ ವಾಕ್ ಹೋಗೋಕೆ.

ಬದುಕೆಂಬ ಬದುಕಿಗೆ...

                   ಕಣ್ಣು ತೋಯಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ,ದಿಂಬು ಒದ್ದೆಯಾಗಿಸೋ ಈ ರಾತ್ರಿಗಳಲ್ಲಿ ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ನೆನಪಾಗ್ತೀಯ ನೀ.
ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ಮನಸು ಹಗುರಾಗೋ ತನಕ  ಅಳಬೇಕನಿಸುತ್ತೆ.ದಕ್ಕಿರೋ ಅದೆಷ್ಟೋ ಅವ್ಯಕ್ತ ಖುಷಿಗಳನ್ನ ಹೇಳಿ ನಗಬೇಕನಿಸುತ್ತೆ.ಎದುರು ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ಮಾತನಾಡಬೇಕನಿಸುತ್ತೆ.ಆದರೆ ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ವಾ ನೀ ಅಲ್ಲಿ ನಾ ಇಲ್ಲಿ.ಜೊತೆಗೊಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು.

 ಮಾತು ಗದ್ದಲ ಮಾಡೋವಾಗ ಮೌನವ ಹೇಳಿಕೊಡ್ತೀಯ.
ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮೌನಗಳಿಗೆ ಅಕ್ಷರಶಃ ಮಾತು ಕಲಿಸಿಬಿಡ್ತೀಯ.

ನನ್ನ  ಮತ್ತು ಅವನದ್ದೊಂದು ಸಾದಾ ಸೀದ ಪ್ರಪಂಚವಿದೆ.ಅಲ್ಲಿ ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಮುದ್ದಿದೆ.ಪ್ರೀತಿ ಜಾಸ್ತಿಯಾದಾಗ ಗುದ್ದಾಟವಿದೆ.ಆಗಸದ ಕೌತುಕಗಳ ಬಗೆಗಿಷ್ಟು ಆಶ್ಚರ್ಯವಿದೆ.start clusterನಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ಮೊನ್ನೆಯ ’ಯಾನ’ದ ತನಕದ ನಮ್ಮ ಮಾತುಗಳ ಜಗತ್ತಿಗೆ ನಿಂಗೆ ಮಾತ್ರ ಪ್ರವೇಶ.
ಆಟ ಆಡೋಕೆ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಅವ ಬೇಸರಿಸಿದ್ರೆ ಜೊತೆಯಾಗ್ತೀಯ ಆಟಕ್ಕೆ.ಈ ಊಟ ಬೇಡ ಅಂತ ನಾ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ರೆ ನಂಗಾಗಿ ಬೇರೆಯದನ್ನ ಮಾಡಿಕೊಡ್ತೀಯ ಅರೆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ.ತೋಟದ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಯಾರೂ ಬಂದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಅವರನ್ನೋಕೂ ಮುಂಚೆಯೇ ತೋಟದಲ್ಲಿರ್ತೀಯ.ಮನೆಯವರು ಹುಷಾರಿಲ್ಲದೇ ಮಲಗಿದ್ರೆ ನೀ ಅವತ್ತಿಡೀ ಅವರ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ನಿಲ್ತೀಯ...ಎಲ್ಲರ ಇಷ್ಟ ಕಷ್ಟಗಳೂ ಗೊತ್ತು ನಿಂಗೆ.
ಮನೆಯಲ್ಲೊಂದು ದಿನ ನೀ ಇಲ್ಲದಿದ್ರೆ ಎಲ್ಲವೂ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ ನಮ್ಮಗಳಿಗೆ...
ನಿನ್ನೀ ಪ್ರೇಮಮಯೀ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ನನ್ನದೊಂದು ನಮನ.

ಇಂತಿಪ್ಪ ನೀನು ಬೇಸರಿಸಿದ್ದು ನಾ ನೋಡಿಯೇ ಇಲ್ಲ.ಸುಸ್ತು ಅನ್ನೋ ಪದದ ಅರ್ಥ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ತರ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ರಾತ್ರಿಯ ತನಕ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ,ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನಗು ನಗುತ್ತಾ ನಿಭಾಯಿಸೋ ನಿನ್ನೀ ತಾಳ್ಮೆಗೆ ನನ್ನದ್ದೊಂದು ನಮನ.
ನಿನ್ನವರಿಗಾಗಿ ನೀ ಮಾಡೋ ಅದೆಷ್ಟೋ sacrifice ಗಳಿಗೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬ ಬರುತ್ತೆ ನಂಗೆ.
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ನೀ...
ಭಾವಗಳ ಪ್ರತಿರೂಪ ನೀ..
ಧನ್ಯತೆಯ ಭಾವ ನೀ.
ಮಾತು ಧಾತುವಿನ ಸಮ್ಮಿಲನ ನೀ.

ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮಾಡಿದ್ದ ಅದೆಷ್ಟೋ ಹಠಗಳಿವೆ.ಈಗಲೂ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಮಾಡೋ ಸಿಟ್ಟುಗಳಿವೆ.friends,ride,treck,trip ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಸುತ್ತೋವಾಗ ದಿನಕ್ಕೆ ನೂರು ಸಾರಿ ಹುಷಾರು ಅಂತ ನೀ ಎಚ್ಚರಿಸಿದ್ದಿದೆ.
ಗೊಂದಲಗಲನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹಾಗೆಯೇ ಹರವಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ನೋಯಿಸಿದ್ದಿದೆ.ತೀರಾ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ತಲೆ ತಿಂದು ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಿದೆ.ಕೈ ಮುರಿದುಕೊಂಡಾಗ ತಿಂಗಳುಗಟ್ಟಲೇ ನೀನೇ ಊಟ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಿದೆ.
ನಾಲ್ಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಜಾಸ್ತಿ ನಡೆದ್ರೂ ಬರ್ತಿದ್ದ ಕಾಲು ನೋವಿಗೆ ನೀ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯ ತನಕ ಎಣ್ಣೆ ಹಚ್ಚಿ ಕಾಲು ತಿಕ್ತಿದ್ದ ನೆನಪಿದೆ.’ಅಬ್ಬೂ’ ಅಂತ ಅಳೋವಾಗ ನೀ ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಿದ್ದಿದೆ.

ನೆನಪೆಂದರೇ....ಮಳೆಬಿಲ್ಲ ಛಾಯೆ.

ಭಾವಗಳಿಗೂ ತುಸು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ನೋಡು ಅಂದಿದ್ದೆ ನಾ ಅವತ್ತು ನಿಂಗೆ...ಮನಸು ಮರುಭೂಮಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟೀತು ಜೋಪಾನ ಅಂತಂದೆಯಲ್ಲ ನೀ ,ನೋಡು ಮನದಲ್ಲೀಗ ಸೋನೆಯ ಸೂಚನೆ..

ನೀ ಎನ್ನ ಲಾಲಿಸೋ ಅಮ್ಮ...ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡೋಕಂತಾನೆ ಇರೋ ಅಕ್ಕ...ನಗುವ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋ ಆತ್ಮೀಯ... ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಳುವಲ್ಲೂ ನಗುವ ತರಿಸೋ ಗೆಳತಿ...ಕನಸುಗಳಿಗೆ ನೀರೆರೆದು ಪೋಷಿಸೋ ,ನೆನಪ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳು ತೇಲೋವಾಗ ಖುಷಿಸೋ ಆತ್ಮಬಂಧು...ಗುಜರಿಯಾದ ಮನದ ಧೂಳ ಕೊಡವಿ ಸ್ವಚ್ಚ ಮಾಡಿ ಅದು ಮತ್ಯಾವತ್ತೂ ಸಂತೆಯಾಗದಂತೆ ಮಾಡಿಬಿಡೋ ಮಾಯಾವಿ.
ಗೆದ್ದಾಗ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟೋ ,ಸೋತಾಗ ಧೈರ್ಯ ತುಂಬಿ ಬದುಕ ಪಾಠಗಳ ತೀರಾ ನಾಜೂಕಾಗಿ ಹೇಳಿಕೊಡೋ ನೀನೆಂದರೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ(ನನ್ನ,ತಮ್ಮನ) ಹೆಮ್ಮೆ.

ನಿನ್ನ ಬಗೆಗೆ ಮಾತಾಡೋದು,ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮಾತಾಡೋಕೆ ಮಾತುಗಳು ತುಂಬಾ ಉಳಿದಿವೆ....
ಎಲ್ಲರ ಹಿತವ ಗಮನಿಸ್ತಾ ನಿನ್ನ ನೀ ನೆನಪು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಸಮಯ ಎಲ್ಲಿರುತ್ತೆ ಹೇಳು...ನಿನಪಿರಲಿಕ್ಕಿಲ್ಲ ನಿಂಗೆ. ಇವತ್ತು ನಿನ್ನ ಜನುಮ ದಿನ.
ಬದುಕ ರೀತಿಯ ಬದುಕಿಗಿಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊಟ್ಟ ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗಿನ ಬದುಕ ಆತ್ಮೀಯರು ಅನ್ನಿಸಿಕೊಂಡವರೆಲ್ಲರೂ ನಿನ್ನ ಜನುಮ ದಿನವ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಇದೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಜನುಮ ದಿನವ ಆಚರಿಸಿಕೊಳ್ತಿದಾರೆ ಅಂದ್ರೆ ನಂಬಲೇ ಬೇಕು ನೀ!
with a hug,
ನೀ ಪ್ರೀತಿಸೋ ನಿನ್ನವರಿಂದ ನಿನಗೊಂದು ಹ್ಯಾಪಿ ಬರ್ತ್ ಡೇ :)
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.

ನೀನೆಂದರೆ ನನ್ನೊಳಗೆ...

ಸುಮ್ಮನೆ ಕಳೆದು ಹೋಗ್ತಿರೋ ಸೋಮಾರಿ ಸಂಜೆಗಳಿವು.
ತಾರಸಿಯ ಮೇಲೆ ನಿಂತು ಬೀಳೋ ಮಳೆಹನಿಗಳೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಜೋಪಾನ ಮಾಡೋ ಹುಚ್ಚು ಈಗೀಗ.ಆ ಹನಿಗಳೋ ಕೈಯಿಂದ ಜಾರೋವಾಗ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಮೂಡಿಸಿ ನೆಲ ತಾಕಿ ನಗುತ್ವೆ.ಅಂದುಕೊಳ್ತೀನಿ ಒಂದು ದಿನವಾದರೂ ನಿನ್ನ ನೆನಪಾಗದೆ ಇರಬೇಕೆಂದು.ನೆನಪಿಗೂ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ಮನಸು ಮಹರಾಯ.
ದಿನಕ್ಕಿಂತ ಜಾಸ್ತಿ ಸುರಿತಿರೋ ಈ ಮಳೆ ಇವತ್ಯಾಕೋ ನೀ ಜೊತೆ ಇರಬೇಕಿತ್ತು ಅನ್ನೋ ಭಾವವ ಮೂಡಿಸಿ ಮರೆಯಾಯ್ತು.
ನೆನಪುಗಳಲ್ಲಿ ನೀ ಜೀವಂತ...
                                                                 *    *   *
             ತಿಂಗಳುಗಳೇ ಆಗಿ ಹೋದವು ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮಾತಿಲ್ಲದೇ.ಪ್ರತಿ ದಿನ ಸುರಿಯೋ ಮಳೆ ನಿನ್ನ ನೆನಪ ಮೂಡಿಸಿ ಮರೆಯಾದ್ರೆ ತಲೆ ಕೊಡವಿ ಎದ್ದುಬಿಡ್ತೀನಿ ನೀ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ.ಒಂದಿಷ್ಟು ದಿನ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ಅಂದಿದ್ದೆ. ನಿನಗೋ ಕೆಟ್ಟ ಹಠ.ನಾ ಸಾರಿ ಅನ್ನೋ ತನಕ ನೀ ಮಾತಾಡಲಾರೆ,ನೀ ಮಾತಾಡೋ ತನಕ ನಾ ಸಾರಿ ಅನ್ನಲಾರೆ.ಇರಲಿ ಬಿಡು ಮಾತಿಲ್ಲದ ,ಗದ್ದಲವಿಲ್ಲದ ಈ ಸಂಜೆಗಳೇ ಹಿತವಾಗಿದೆ ನಂಗೆ ಕೊನೆಪಕ್ಷ ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಡಿಸೋರಿಲ್ಲದೇ. ಅಮ್ಮನ ಕಾಳಜಿಯ ಕಂಗಳು,ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಅಪ್ಪುಗೆಯಲ್ಲಿ ಈ ಮಲೆನಾಡ ಮಳೆ ತುಂಬಾನೆ ಹಿತವಾಗಿದೆ.ನೀನಿರಬೇಕಿತ್ತು ಈಗಿಲ್ಲಿ.

                 ಕಾಗದದ ದೋಣಿ ಮಾಡಿ ತೋಟದ ಹೊಳೆಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಬಿಡೋವಾಗ ಅವ  ಮುಖ ಊದಿಸ್ತಾನೆ ನನಗೆಲ್ಲೋ ಹುಚ್ಚು ಅನ್ನೋ ತರ ನೋಡಿ.ನೀನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಅಲ್ವಾ ಚಿಕ್ಕ ಚಿಕ್ಕ ಖುಷಿಗಳನ್ನ ಮುಟ್ಟಿಯೂ ನೋಡದೇ ಹೊರಟುಬಿಡ್ತೀಯ.ಬೇಸರಿಸಿ ಕೂತಾಗ ಏನಾಯ್ತು ಅನ್ನೋದನ್ನೂ ಕೇಳದೇ ನಿನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿಬಿಡ್ತೀಯ ನೋಡು ಆಗೆಲ್ಲಾ ಕೂಗಾಡ್ತೀನಿ  ನೀ ನನ್ನ ಭಾವಗಳ ಜೊತೆಗೆ ಮಾತಾಡಲ್ಲ ಅಂತ.ಅದೆಷ್ಟೋ ಜಗಳ,ಸಿಟ್ಟು,ಬೇಸರಗಳ ನಂತರವೂ ಒಂದಿನಿತೂ ಬೇಸರಿಸದೇ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾತ ಶುರುವಿಡ್ತೀಯಲ್ಲಾ ನನ್ನೊಳಗಿರೋ ನಂಗೆ ನನ್ನ ಮೇಲೆಯೇ ಮುನಿಸಾಗಿಬಿಡುತ್ತೆ ಆಗೆಲ್ಲಾ.ನೀ ತೋರೋ ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಕಣ್ಣಂಚು ಮಾತಾಡುತ್ತೆ ಈಗೀಗ.

 ಮನಸು ಮುನಿಸುಗಳ ನಡುವೆಯೇ  ನನ್ನೊಳಗೆ ನೀ ಬಂದು  ನೀನೇ ನಾನಾಗಿದ್ದು.
ಹೃದಯ ಕಡಲ ಸನಿಹ ಸೆಳೆದಿದ್ದೂ ನೀನೇ.
ನಂಗೀಗ ಈ ಕಡಲ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿದೆ ನೋಡು.

                ಮುನಿಸಂದ್ರೆ ನೀನು...ಮಾತಂದ್ರೆ ನೀನು. ಒಮ್ಮೆಮ್ಮೆ ಮೌನಕ್ಕೂ ನೀನೇ ಬೇಕಾಗ್ತೀಯ ನೋಡು.ಗದ್ದಲ ಮಾಡೋ ಮೌನಕ್ಕೆ ನೀ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಜೊತೆ ಕೂತ್ರೆ ಮಧ್ಯ ರಾತ್ರಿಯ ತನಕ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂತಿದ್ದಿದೆ.ಆ ತಿರುವಲ್ಲಿ ನೀ ನಂಗಾಗಿ ಕಾದಿರುವೆಯೇನೋ ಅನ್ನೋ ಭಾವಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳು ನನ್ನನ್ನಿಲ್ಲಿಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿವೆ ನೋಡು ಬೇಕಾದರೆ ನೀನೇ ಮುಂದೆ ಬಾ ಅನ್ನೋ ಭಾವಕ್ಕೆ!
ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ತೀನಿ ಪಾಪುವಿನ ತರಹ ನೀ ನನ್ನ ನೋಡಿಕೊಳ್ತೀಯ ಅಂತ.ಆದರೂ ಬದಲಾಗಿರೋ ನಿನ್ನ priorityಗಳ ಬಗೆಗಿನ ಬೇಸರ ನನ್ನನ್ನ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ಮೆತ್ತಗಾಗುವುದನ್ನ ತಡೆದು ಬಿಟ್ಟಿವೆ.
ಆದರೂ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮಧುರ ಭಾವಗಳ ಮೊದಲಿಗ ನೀನು.

ಪ್ರೀತಿಯ ನಾವೆಗೆ ನೀ ಎನ್ನ ನಾವಿಗ.


   

                       ಮಳೆ ಹನಿಗಳ ಹಿಡಿದಿದ್ದು ಸಾಕು ,ಈಗಷ್ಟೇ ಜ್ವರ ಬಿಟ್ಟಿದೆ ನಿಂಗೆ,ಕೂರಬೇಡ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಅಂತಂದು ಹೊರಡಿಸಿಬಿಟ್ರು ಅಮ್ಮ ಇಲ್ಲಿಂದ.
ನಿನ್ನ ಜೊತೆಗಿನ ಮಾತುಗಳೂ ಜೊತೆಬರ್ತಿವೆ.ಮಳೆಯೂ ಕಾಯುತಿದೆ ನಿಂಗಾಗಿ. ಮನವೂ ಕಾಯುತಿದೆ ಬೆಚ್ಚಗಾಗೋಕೆ.
 ನೀ ಬಂದ್ರೆ ಅಮ್ಮನೂ ಬಿಡ್ತಾರೆ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನೆಯೋಕೆ .ಬಂದುಬಿಡೋ ಒಮ್ಮೆ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಜೊತೆ ನಡೆಯಬೇಕಿದೆ ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಾ  ...
                                                            *      *       *

ನಿರುಪಾಯಿಯ ಭಾವ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಖುಷಿ .ಸಿಕ್ಕಿರೋ ,ಪಡೆದಿರೋ ಈ  ಸ್ನೇಹಗಳಿಗೆ ....
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ,
ನಿರುಪಾಯಿ .

ಎದೆಯ ಗೂಡಿನೊಳಗೇನೋ ಗಲಭೆಯಾಗಿಹುದು...

 ಮೊದಲ ಸಾರಿ ನಾ ಜೊತೆಯಿಲ್ಲದೇ ಅವ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದಾನೆ.ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಇಟ್ಟು ಬದುಕೆಂಬ ಬದುಕಿಗೆ ಅವ ಸಿಕ್ಕಾಗಿನಿಂದ ಅವ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಎಲ್ಲಿಗೂ ಹೋಗಿದ್ದಿಲ್ಲ.ನಾ ಅವನನ್ನ ಹೋಗೋಕೂ ಬಿಟ್ಟಿಲ್ಲ.ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರದ ಅವ ಕಾಡದಿರಲಿ ನನ್ನ ಅನ್ನೋ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮೊಬೈಲ್ ತುಂಬಾ ತುಂಬಿಕೊಂಡಿದ್ದ ನನ್ನಿಷ್ಟದ ಹಾಡುಗಳನ್ನ ಕೇಳ್ತಾ ಕೂತಿದ್ದೀನಿ...’ಎದೆಯ ಗೂಡಿನೊಳಗೇನೋ ಗಲಭೆಯಾಗಿಹುದು’ ಅದೆಷ್ಟನೆಯ ಬಾರಿಯೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಮುಂದಿನ ಹಾಡಿಗೆ ಹೋಗದಂತೆ ತಡೆದಿದೆ ನನ್ನನಿದು.
ಸಾಲುಗಳ್ಯಾಕೋ ನಂಗೆ ನಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡಂತನಿಸಿ,ಆ ದಿನಗಳೆಲ್ಲಾ ಪಕ್ಕ ಕೂತು ಅವನಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಮತ್ತೆ ಮಾತನಾಡಿಸಿದಂತೆ.

       ನಿವೇದನೆಯಾಗದ ಪ್ರೀತಿ ಅದು.ಆ ಪ್ರೀತಿಯೆಡೆಗೆ ನನ್ನದು ಪೂರ್ಣ ಶರಣಾಗತಿ.ಅವನೇ ಬೇಕೆಂಬ ಹಠ.ಚಂದದ ದಿನಗಳವು.ಪ್ರೀತಿ ಯಾವಾಗ ಆಗಿದ್ದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.ಕನಸುಗಳಿಗೆ ಅವ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕೂಸು ಮರಿ ಮಾಡಿ ಬೆಳೆಸಿ ಸರಿ ಸುಮಾರು ಹತ್ತು ವರ್ಷಗಳು.ಅವತ್ತಿನಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕ ಅವ ಜಗತ್ತಿನ ಎಲ್ಲಾ ಆತ್ಮೀಕ ಭಾವಗಳನ್ನೂ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತೋರಿದ್ದಾನೆ.ಮಾತಾಡೋ ಬೇಜಾರು ಅಂದಾಗ್ಲೂ ಅವ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಕುಳಿತುಬಿಡ್ತಿದ್ದ ಆಗೆಲ್ಲಾ.ಚಿಕ್ಕ ಸಿಟ್ಟನ್ನೂ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ತೋರಿದ ನೆನಪಿಲ್ಲ ನಂಗೆ.ಆದರೆ ಇವತ್ತಿನ ಅವ ಯಾಕೋ ತೀರಾ ಬೇರೆ.ಯಾಕಿಷ್ಟು ಬದಲಾದ?
ಯೋಚಿಸಿಕೊಳ್ತೀನಿ ನನ್ನೊಳಗೆ ನಾ...ಸಿಗೋ ಉತ್ತರ ಮಾತ್ರ ಮತ್ತೆ ಅವ ಇಷ್ಟ ಪಡದ ಅದೇ ತೀರಕ್ಕೆ ತಂದು ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ ನನ್ನ.

       ನನಗಾಗಿ ಲೆಕ್ಕವಿಲ್ಲದಷ್ಟು ಕಾಂಪ್ರಮೈಸ್ ಗಳು ಅವನವು.ಮಾತಾಡಲ್ಲ ನೀ ಅಂತ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡೋ ನಂಗಾಗಿ ಸುಮ್ಮನಿರು ಮಹರಾಯ ಅನ್ನೋವಷ್ಟು ಮಾತು ಕಲಿತಿದ್ದಾನೆ.ಓಡಾಟವೇ ಇಷ್ಟವಾಗದ ಅವನ ಈಗೀಗಿನ ಭಾನುವಾರಗಳೆಲ್ಲಾ ಬರಿಯ ಪ್ರವಾಸದ ದಿನಗಳಾಗೋವಷ್ಟು ಬದಲಾಗಿದೆ.ಸುಸ್ತು ಕಣೋ ಈ ವಾರವಾದರೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿರೋಣ ಅಂತನ್ನೋ ನನ್ನ ಮಾತು ಮುಗಿಯೋಕೂ ಮುನ್ನವೇ ’ಇದೀನಲ್ಲೆ ನಿನ್ನ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಸುತ್ತಿಸೋಕೆ’ ಅಂತ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಹೊರಡಿಸಿಬಿಡ್ತಾನೆ.
ಅವ ಅವತ್ತಿನ ನಾನಾಗ ಬಂದ್ರೆ ನಾ ಅವತ್ತಿನ ಅವನಾಗಿ ಬದಲಾಗಿಬಿಟ್ಟಿರೋ ವಿಷಯ ಅವನಿಗಷ್ಟಾಗಿ ಅರಿವಾಗಿಲ್ಲ.
ಮಾತಂದ್ರೆ ಅಸಹನೆ ನಂಗೀಗ.ಯಾರೂ ಬೇಡ ಕಣೋ ಒಂದಿಷ್ಟು ದಿನ ಅಮ್ಮನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂತ ನಾ ಅಳೋಕೆ ಶುರುವಿಟ್ರೆ ಹುಚ್ಚು ಹುಡುಗಿ ಬದುಕಲ್ಲೇನಾಯಿತು ಅಂತ ಈ ಬೇಸರ ನಿಂಗೆ ನನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ತೀಯ ಅಂತ ಅವ ಭಾವೂಕನಾಗಿಬಿಡ್ತಾನೆ.

ಅಂದುಕೊಂಡ ಮಾತುಗಳೆಲ್ಲಾ ಮತ್ತೆ ಗಂಟಲೊಳಗೆ.

      ಗೊಂಬೆಗಳಂದ್ರೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟಪಡೋ ಅವನು ಮನೆಯ ತುಂಬಾ ಗೊಂಬೆಗಳನ್ನೆ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದ.ನನಗವನ ಮೊದಲ ಉಡುಗರೆಯೂ ಅವನಿಷ್ಟದ ಆ ಟೆಡ್ಡಿ.ಇವತ್ತು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅದೊಂದನ್ನ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವ ಗೊಂಬೆಯೂ ಇಲ್ಲ.ಇರಲಿ ಬಿಡೋ ಅಂತ ನಾನಂದ್ರೆ ಮಾತೇ ಕೇಳದವನಂತೆ ಅದನ್ನೆಲ್ಲ ತೆಗೆದಿರಿಸಿದ್ದ.ಈಗ ಮನೆಯೂ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಮನದಂತೆಯೇ!
ಮಕ್ಕಳಂದ್ರೆ ಅವಂಗೆ ನನ್ನಷ್ಟೇ ಇಷ್ಟ.ನಂಗ್ಯಾವಾಗ ಕೊಡ್ತೀಯ ಮುದ್ದು ಪುಟ್ಟಿಯನ್ನ ಅಂತ ಮುದ್ದುಗರೆದಿದ್ದ ಅವತ್ತು.ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೋ ಪಾಪು ಆಡಿಕೊಂಡಿದ್ರೂ ಅದನ್ನೆತ್ತಿ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿ ಬರ್ತಿದ್ದ.ಆದೈವತ್ತು ಎದುರು ಯಾವುದೇ ಪಾಪು ನಕ್ಕರೂ ನೋಡದವನಂತೆ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತಾನೆ ಅವ.

ಅಸಲು ಅಲ್ಯಾವುದೋ ಕಂದಮ್ಮನ ಮುದ್ದು ಮಾಡೋವಾಗ ನನಗಿರದ ನನ್ನ ಕಂದಮ್ಮನ ನೆನಪ ನೋವು ನನ್ನ ತಾಕದಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಅವನ ಕಾಳಜಿಗೆ ಕಣ್ಣು ತುಂಬಿ ಬರುತ್ತೆ ನಂಗೆ.
ನಂಗೆನೂ ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ಕಣೋ ,ನೀ ಖುಷಿಯಿಂದ ಆ ಪಾಪುವ ಮುದ್ದು ಮಾಡಿದ್ರೆ ನಂಗೆ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಯಾಗುತ್ತೆ ಅಂತಂದ್ರೆ ನೀ ನನ್ನ ಪಾಪು ಅಂತ ಎದೆಗವಚಿಕೊಳ್ತಾನೆ.ಆದರವನ ಕಣ್ಣೀರ ಹನಿ ನನ್ನ ಕೈ ತಾಕಿ ತನ್ನಿರುವಿಕೆಯ ತೋರಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.
       
    ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಖುಷಿಗಳಲ್ಲಿ ಅವನ ಕಾಣೋ ಅವ  ಒಮ್ಮೆ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಮಲಗಿ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡಿಸು ನೋಡೋಣ ಅಂತಂದ್ರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಹಠ ಹಿಡಿದು ಊಟ ಮಾಡಿಸಿಕೊಳ್ತಾನೆ.ಮನೆಯಲ್ಲಿರೋವಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಜೊತೆ ಇರೋ ಅವನಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿದ್ದಿದೆ.ಆದರೂ ನನ್ನೊಳಗಿನ ಅಮ್ಮನ ನಂಗೆ ತೋರಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿಷ್ಟು ಸಮಾಧಾನವ ಮಾಡೋ ಅವನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಮುಂಬಾಗಿಲ ಚಿಲಕ ಮುಟ್ಟೋದೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲವೇನೋ ನಾನನ್ನೋ ನಂಗೆ !

ಆ ದಿನಗಳ ಮಾತು ಮಬ್ಬಾಗಿ ಕಣ್ಣ ರೆಪ್ಪೆ ತೋಯ್ದು ನಾ ನಿದ್ದೆ ಮಾಡೋ ಸಮಯ.

 ಮೇಸೆಜ್ ಬೀಪ್ ಆಗಿತ್ತು."ನೀ ಭಾವುಕಳಾ ?ಶುದ್ಧ ಮಟೀರಿಯಲಿಸ್ಟಾ?"ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆ.ನಾವಿಬ್ಬರು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಕಂಡುಕೊಳ್ಳೋದು ಎಸ್ಸೆಮ್ಮೆಸ್ ಗಳಿಂದಲೇ.ಎದುರು ಕೂತು ಅವ ಪ್ರಶ್ನೆ ಇಟ್ಟರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ನಕ್ಕುಬಿಡ್ತೀನಿ ನಾ. ಅವನಿಗೂ ಈ ವಿಷಯ ಗೊತ್ತು.ಹಾಗಾಗಿಯೇ ಏನೋ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಗು ನೋಡೋಕಂತಾನೆ ಒಂದಿಷ್ಟು ಪ್ರಶ್ನೆಗಳ ಕೇಳ್ತಾನೆ.
ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸೋ ಗೊಂದಲ ಬಿಟ್ಟು ತುಂಬಾ ದಿನಗಳಾದವು.ಆದರೂ ಉತ್ತರಿಸಲೇ ಬೇಕವನಿಗೆ...
ಅಸಲು ಒಳಗಿರೋ ಭಾವವಾದರೂ ಎಂತದ್ದು ತೀರಾ ಭಾವುಕಳೇನಲ್ಲ ಅಂತಂದ್ರೆ ಅವ ಅಂತಾನೆ ಯಾವಾಗ ಬಿಡ್ತೀಯ ಅಡ್ದ ಗೋಡೆ!

ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಉತ್ತರಿಸೋಕೂ ಮುನ್ನ ಹೇಳಬೇಕನಿಸಿದೆ ಅವಂಗೆ ಬಿರುಗಾಳಿಯೆದುರು ಹಡಗ ಹಾಯಿ ಕಟ್ಟ ಹೊರಟಿರೋ ಹುಚ್ಚು ಸಾಹಸದ ಹಾದಿಯ ಬಿಟ್ಟು ಬಾ ,ಜೊತೆ ಬರ್ತೀನಿ ನಾನೂ...ಹೌದು ಏನೋ ಕಳಕೊಂಡೆ ಅಂತ ಬೇಸರಿಸ್ತಿದ್ದ ನಂಗೆ ಅವ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟ.ಅವ ಊರ ತಲುಪೋಕು ಮುನ್ನ ನನ್ನ ಭಾವಗಳವನ ತಲುಪೀತು..
ನಾನೂ ಬರ್ತಿದೀನಿ ಕಣೋ..ಯಾಕೋ ಮತ್ತೆ ಕಾಲಿಗೆ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟೋ ಮನಸ್ಸಾಗಿದೆ.

ತಕ್ಷಣಕ್ಕೊಂದು ರಿಪ್ಲೈ."ಇಲ್ಲಿಯೇ ಕಾಯ್ತಿರ್ತೀನಿ ಕಣೆ.ಇದ್ದುಬಿಡೋಣ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮಂಗೆ ಮಕ್ಕಳಾಗಿ ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ಅವರೂರಲ್ಲಿ.ಜೋಪಾನ ಮಾಡಬೇಕಿದೆ ನಾ ನಿನ್ನ ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ.ನೀ ಕಾಲಿಗೆ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿ ಕುಣಿಯೋದನ್ನ ಕೂತು ನೋಡಬೇಕಿದೆ ನಂಗೆ.ಪುಟ್ಟಾ ,ಬದುಕಂದ್ರೆ ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ನಾ ಇರೋದು ಅದ ಬಿಟ್ಟು ನೀ ಕೊಡೋಕಾಗದ ಇನ್ನೂ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಇರದ ಮಗುವಲ್ವೇ..ಈಗಾದ್ರೂ ನಿಂಗೆ ಅರ್ಥ ಆಗಿದ್ದು ನನ್ನಿಡೀ ಬದುಕ ಖುಷಿ *some text missing*" ಅವ ಇನ್ನೇನು ಕಳಿಸಿದ್ದ ಅನ್ನೋದ ನೋಡದೆ ಹೊರಟಾಗಿದೆ ಅವ ಇಷ್ಟ ಪಡೋ ಅದೇ ಗೆಳತಿಯಾಗಿ.

ಅಂದ ಹಾಗೆ ನಾ ಭಾವೂಕಳಾ ? ಶುದ್ಧ ಮಟೀರಿಯಲಿಸ್ಟಾ?

ಬದುಕೆಂಬ ಬದುಕಿಗೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.

ಮಾಸದ ಸ್ನೇಹ ಪಯಣ...

ಎರಡು ವರ್ಷದಿಂದ ಕಾಫೀ ಡೇ ನ ಲೆಫ್ಟ್ ಕಾರ್ನರ್ ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಹೆಸರಿಗಿರೋ ಆ ಐದು ಕುರ್ಚಿಗಳು.
ಮೊದಲ ಬಾರಿಯ ಪರಿಚಯದ ನಗುವಿಂದ ಶುರುವಾಗಿ ಮೊನ್ನೆಯ ವಿದಾಯದ ನೋವಿನ ತನಕವೂ  ದಕ್ಕೋ ನೆನಪುಗಳ ಜಾಗವದು!
ಇಷ್ಟು ಕಾಲ ಒಟ್ಟಿಗಿದ್ದ ಈ ಚಂದದ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ,

ಸುಮ್ಮನೆ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನಿದ್ದ ಹುಡುಗಿಯನ್ನ ಕೆಣಕಿ ಎಲ್ಲರೆದುರು ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಹೀಗೊಂದು ಆತ್ಮೀಕ ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಮುನ್ನುಡಿ.ಇಡಿಯ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮೂರ ಹುಡುಗಿ ನೀನೊಬ್ಬಳೆ ಅದರಲ್ಲೂ ನಿನ್ನದೂ ಅಪ್ಪೆಹುಳಿ ಗುಂಪು(ಹವ್ಯಕ ಅಕೌಂಟ್) ಅನ್ನೋದು ತಿಳಿದ ಮೇಲೂ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂರೋಕಾಗದೆ ಕಾಲೆಳೆಯೋಕೆ ಬಂದ್ವಿ ಆದರೆ ನೀ ಸೂಪರ್ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಅನ್ನೋ ಭಯವೂ ಇಲ್ಲದೇ ಗುರಾಯಿಸಿಹೋದೆ ಅಂತನ್ನೋದು ಪ್ರತಿಯ ಭೇಟಿಯಲ್ಲೂ ಇರೋ ಮಾತು! ಒಂದಿಡೀ ದಿನದ ಜಗಳವೇ ಮರುದಿನದಿಂದ ನಕ್ಕು ಮಾತಾಡೋದು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗೋ ತರಹ ಮಾಡಿದ್ದು.
ನನ್ನ ದೊಡ್ದ ಗೆಳೆಯರ ಗುಂಪಿಗೆ ಅವತ್ತೆ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ ನನ್ನೂರ ಈ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಗಳನ್ನ!

ಆಮೇಲಿನದೆಲ್ಲಾ ನನಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಗೊತ್ತಿರೋದು ಕಾಫೀ ಡೇನಲ್ಲಿನ ಆ ಕಾರ್ನರ್ ಸೀಟ್ ಗೆ,ರೈಡ್ ಅಂತ ಹೋಗೋ ಆ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ರೋಡ್ ಗೆ , ಸುಮ್ಮನೆ ಬೇಸರಕ್ಕೆ ಓಡಾಡೋ ಅದೇ ಎಮ್ ಜಿ ರೋಡಿನ ಉದ್ದಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ವಾಟ್ಸ್ಅಪ್ ಅನ್ನೋ ನನ್ನಿಷ್ಟದ ಗೆಳೆಯಂಗೆ!

ಯಾವುದಕ್ಕೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಈ ಹುಡುಗರ ಗುಂಪಲ್ಲಿ ನಂಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಬರಿಯ ನಗುವಿನ,ತುಸು ಜಾಸ್ತಿ ಅನ್ನಿಸೋವಷ್ಟು ಕೀಟಲೆಯ ಜೊತೆಗಿನ ಖಾಯಂ ಸದಸ್ಯತ್ವ!
ದಿನಪೂರ್ತಿ ಮಾತಾಡಿದ್ದಿಲ್ಲ,ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕೈ ಇರಿಸಿ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ ನೆನಪಿಲ್ಲ,ನನ್ಯಾವ ಭಾವಗಳನ್ನೂ ಕೂತು ಓದಬಂದಿಲ್ಲ ಇವರು...ಒಂದಿಷ್ಟು ಟೀನ್ ಭಾವಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಂಡಿದ್ದು ಬಿಟ್ರೆ ಬದುಕ ಭರವಸೆಗಳ ಬಗೆಗೆ ಮಾತಾಡೋದು ,ಮಾತಾಡಿದ್ದು ತೀರಾ ಕಡಿಮೆಯೆ.

ಆದರೂ ಇವರೆನ್ನ ಬದುಕ ಗೆಳೆಯರು... ನಾನಿವರ ತರಲೆ ಗೆಳತಿ!

ಇಲ್ಲೊಂದಿಷ್ಟು ಪಕ್ಕಾ ಬ್ರಾಂಡೆಡ್ (?) ಟಾಕ್ ಗಳಿವೆ...
ಜೊತೆಗೆ ನಾನೂ ಇದ್ದೀನಿ ಅನ್ನೋದನ್ನೂ ನೋಡದೇ ಎದುರು ಬರೋ ಹುಡುಗಿಗೆ ಹೇಳೋ ಇವರುಗಳ ಕಾಮೆಂಟ್ ಕೇಳಿ ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯವೇ ಕೂತು ನಕ್ಕಿದ್ದಿದೆ! heineken beer ಇಂದ ಶುರುವಾಗಿ, corona ,signature whisky ,absolute vodka ಕ್ಕೊಂದು ಕಾಮಾ ಕೊಟ್ಟು lee cooper woodland ಶೂಸ್ , adidas ,nike ತನಕವೂ ಇಡೀ ದಿನ  ಮಾತಾಡೋ ಇವರುಗಳಿಗಿಂತ ಬ್ಯೂಟಿ ಟಿಪ್ಸ್ ಬಗ್ಗೆ ೫೯ ನಿಮಿಷ ಮಾತಾಡೋ ಹುಡುಗಿಯರೇ ವಾಸಿ ಅಂತನಿಸೋವಷ್ಟು ಬೇಸರಿಸಿ ಮುಖ ಊದಿಸಿದ್ದಿದೆ.ಯಾಕಷ್ಟು ಬ್ರಾಂಡ್ ಗಳ ಬಗೆಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀಯ ಅಂತ ಕೇಳೋ ನನ್ನವರ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಇವರನ್ನ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಗಂಟೆಗಟ್ಟಲೇ ನಕ್ಕಿದ್ದಿದೆ...ಪಕ್ಕಾ ಲೋಕಲ್ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಬ್ರಾಂಡ್ ಟಚ್ ಕೊಟ್ಟು ಅದ್ಯಾವುದೋ ಬ್ರಾಂಡ್ ಗೆ  royal ಅಂಬಾಸಿಡರ್ ಇವರೇ ಏನೋ ಅನ್ನೋ ಸಣ್ಣ ಅನುಮಾನ ನನ್ನ ತಾಕೋ ತರ ಮಾಡಿದ್ದೂ ಇದೆ!
ಅಲ್ಯಾವುದೋ ಹುಡುಗಿಗೆ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡೋದು ಹೇಗೆ ಅನ್ನೋದನ್ನೂ  ಬ್ರಾಂಡೆಡ್ ಮಾತುಗಳಲ್ಲೇ ನಾನೂ  ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಿದೆ!(ಲವ್ ಗುರು ಅನ್ನದಿರಿ).

 ಈ ಗೆಳೆಯರ birth day ಕೇಕ್ ನಲ್ಲಿ ಸಿಗೋ ಮೊದಲ ಬೈಟ್, ನನ್ನ birth day ಸೆಲೆಬ್ರೇಷನ್ ಗೂ ನನ್ನನ್ನೇ ಅತಿಥಿ ಮಾಡಿ ಅವರು ಕೊಟ್ಟ ಆ ಟ್ರೀಟ್ ,ಮಳೆಗಾಲದ ಸಂಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರ ಹಾಸ್ಟೆಲ್ ಮುಂದೆ ಹೋಗೋ ರೈಡ್ ಗೆ ಬೇಸರಿಸಿ ಎಲ್ಲ ವೂ ನಿಮ್ಮದೇ ಫ಼ೇವರ್ಸ್ ಅಂತಂದ್ರೆ ಹುಡುಗರು ಅಂತ ನಾವಿಷ್ಟು ಜನ ಇದೀವಿ ನಮ್ಮಲ್ಲೇ ಒಬ್ಬರನ್ನ ನೋಡೇ ಹುಡುಗಿ ಅಂತ ರೇಗಿಸೋ ಮಾತುಗಳು, women's dayಗೆ ಜೊತೆಯಿದ್ದ ಗೆಳತಿಯರಿಗೆಲ್ಲಾ ವಿಷ್ ಮಾಡಿ ನನ್ನ ಮಾತ್ರ ಬಿಟ್ಟು ರೇಗಿಸಿದ್ದ ದಿನ,ಯಾವುದೋ ಬೇಸರವ ಇವರುಗಳು ಹೇಳೋವಾಗ ನಗು ತಡೋಯೋಕಾಗದೇ ಕಿಸಿಕ್ಕಂತ ನಕ್ಕಾಗ ಭಾವಗಳಿಲ್ಲದ ಬಜಾರಿ ಗೆಳತಿ ನೀನು ಅಂತಂದು ತಕ್ಷಣಕ್ಕೆ i never mean it ಅಂತಂದ  ಇಳಿ ಸಂಜೆಯ ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆ,ಕನಸ ಹುಡುಗನ ಬಗೆಗಿರೋ ನನ್ನ ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಕನಸುಗಳಿಗೆ ’ನಿಂಗೆ ಈ ಜನುಮದಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಹುಡುಗ ಸಿಗಲಾರ’ ಅಂತನ್ನೋ ಈ ಬ್ಯಾಚುಲರ್ಸ್ ಶಾಪ! ದೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಲ್ಲೆ ನಮ್ಮಗಳದ್ದೇ ಅಂತಂದು ಅವಾಗಾವಾಗ ಮರ ಹತ್ತಿಸೋ ಕಾರ್ಯ,ಹುಷಾರಿಲ್ಲದೆ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಮಲಗಿದ್ದ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಿದ್ದು ಕೊಟ್ಟ ಧೈರ್ಯ,
ರಕ್ಷಾಬಂಧನಕ್ಕೆ ರಾಖಿ ಕಟ್ಟಬಾರದು ಅಂತಂದ್ರೆ ಚಾಕಲೇಟ್ ಕೊಡಿಸಬೇಕೆಂದು ಕಂಡೀಷನ್ ಹಾಕಿದ್ದ ಆ ದಿನ!

ನೆನಪುಗಳ ಜೊತೆ ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡಬೇಕು ಅನಿಸೋಕೆ ಕಾರಣ  ಈ ನೆನಪುಗಳನ್ನ ಜೊತೆ ಇರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೇ ಆದೀತು.

ಮೊದಲ ಮಳೆಯಂತೆ ....ನೆನಪು ಎದೆ ತಾಕಿ.

ಬರಿಯ  ಚಂದದ ಗೆಳೆತನ ಮಾತ್ರ ನಡುವೆ ಇದ್ದಿದ್ದು ಅಂತನ್ನಲಾರೆ ನಾನು...ಗೆಳೆತನದ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಯಾಯ್ತೇ ಹುಡುಗಿ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಅಂತಂದು ಹೇಳೋ ಗೆಳೆಯಂಗೆ ಆ ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲೂ ನಾ ಗೆಳೆತನವ ಮಾತ್ರ ನೀಡೋಕಾಗೋದು ಕಣೋ ಗೆಳತಿಯಾಗಿ ಮಾತ್ರ  ಜೊತೆಯಿರ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳೋವಾಗ ನಡುವೆ ನಡೆದಿದ್ದ ಅದೆಷ್ಟೋ ವಾಕ್ ಯುದ್ಧಗಳು ಅಕ್ಷರಶಃ ಮನವ ಮುರಿದಿತ್ತು...ಬೇಸರಗಳೇನೇ ಇದ್ದರೂ ಇಲ್ಲಿಯ ತನಕದ ಹೊಸ ಊರಿನ ಸ್ನೇಹ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಮಾಸದ ಪಯಣಿಗರು ನನ್ನೂರ ಈ ಗೆಳೆಯರು.
ನಾ ಮಾಡೋ ಬೇಸರಗಳಿಗೂ ಅವರೇ ಸಾರಿ ಅಂದು ಮತ್ತೆ ಮಾತಾಡಿಸೋ ಇವರುಗಳ ಜೊತೆಗಿನ ನನ್ನ ಗೆಳೆತನ ಸಾವಿನ ತನಕದ್ದು.

ಇನ್ನು ನಮ್ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇವರು ಮನೆ ಮಕ್ಕಳು..ಮಗಳ ಕೀಟಲೆಗಳನ್ನ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು ಅವಳನ್ನ ಹಾಗೆಯೇ ಇಷ್ಟ ಪಡೋ ಇವರುಗಳಿಗೆ ಅಮ್ಮ ಕೃತಜ್ನತೆಯ ಕೈ ಮುಗಿಯ ಹೋದ್ರೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಮನೆಗೆ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಮ್ಮನೆ ಹುಡುಗಿ ಇವಳು ಅಂತ ಹೇಳಿ ಕೆನ್ನೆ ಹಿಂಡಿದ ನೆನಪಿದೆ.ಅಲ್ಯಾರೋ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಕಾಮೆಂಟ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಎಡ ಕಿವಿಗೆ ಬಿದ್ರೂ ಅವತ್ತೊಂದು ಜಗಳ ಇದೆ ಅಂತನಿಸಿಬಿಡೋವಷ್ಟು ರಂಪ ಮಾಡಿದ್ದಿದೆ. ವಾದಕ್ಕೆ ನಿಂತರೆ ಒಂದು ನಾ ಸುಮ್ಮನಾಗಬೇಕು ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ನಮ್ಮನ್ನೇ ನೋಡ್ತಿದಾರೆ ಅನ್ನೋದರ ಅರಿವಾಗಬೇಕು ಅಲ್ಲಿಯ ತನಕ ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯವಾದರೂ ಸರಿಯೆ ಅವರಂತೂ ಸುಮ್ಮನಾಗಲ್ಲ! ಹೊರಟು ಹೋಗೋ ಆಸೆ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಕಡೆ ಅಂತಲ್ಲೆ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನನ್ನನ್ನೂ ಕಂಗಾಲಾಗಿಸಿದ್ದಿದೆ!ಕೆಲ ವಾದಗಳಿಗೆ ನಾ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಿಡಿದು ನಕ್ಕಿದ್ದಿದೆ.

ಈಗಲೂ ನೆನಪಲ್ಲಿ ನಗುವ ಮಾತ್ರ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ತಿರೋದು ಇವರು ನನ್ನಲ್ಲಿ.

ಒಂಚೂರು ಸಿಟ್ಟು ,ಒಂದಿಷ್ಟು ಒಲವು ,ಬೊಗಸೆಯಷ್ಟು ನಲಿವಿಗೆ ಜೊತೆಯಾದ ನನ್ನೂರ ಸೋ ಕಾಲ್ಡ್ ಸೂಪರ್ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಜೊತೆಗಿನ ಈ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದು ದಿಕ್ಕು ಇವರುಗಳದ್ದೊಂದು ದಿಕ್ಕು ಇನ್ನುಮುಂದೆ...
ಬೇಜಾರಾದಾಗ ,ಚಾಕಲೇಟ್ ಬೇಕೆನಿಸಿದಾಗ,ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ರೈಡ್ ಹೋಗೋವಾಗ,ತಲೆ ತಿನ್ನೋಕೆ ಯಾರೂ ಸಿಗದೇ ಇದ್ದಾಗ ,ತುಂಬಾ ಬಿಡುವಿದ್ದಾಗ ,ರಸ್ತೆ ಬದಿಯ ಗೋಲ್ಗಪ್ಪಾ ತಿನ್ನೋವಾಗ,ತಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಜಗಳಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲೋವಾಗ,ಕಾತರಿಸುವ,ಕಣ್ಣು ತೋಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ....  ಅದೆಷ್ಟೋ ಇಂತಹುದೇ ಭಾವಗಳಿಗೆ ಬಹುಶಃ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಇವರುಗಳೇ ನೆನಪಾಗ್ತಾರೇನೋ ನಂಗೆ!

ತಣ್ಣಗಿನ ಕಾಫಿಯ ಜೊತೆ ವಿದಾಯದ ಮಾತಿನ ನಂತರ ವಾಪಸ್ಸಾದ ಮೇಲೆ ಕ್ಷಣ ಖಾಲಿ ಖಾಲಿ ಅನ್ನಿಸಿದ್ರೂ ಇಷ್ಟು ದಿನದ ಈ ಸುದೀರ್ಘ ಖುಷಿಗಳಿಗೆ,ಚಂದದ ನೆನಪುಗಳಿಗೆ,ಒಂದಿನಿತು ಬೇಸರಕ್ಕೆ,ಸಹಿಸಿಕೊಂಡ  ಅದೆಷ್ಟೋ ತರಲೆಗಳ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನದೊಂದು ಕೃತಜ್ನತೆಯ ನಮನ.

ಜೊತೆಯಿರೋ ಚಂದದ ಕನಸುಗಳು ಹಾದಿಯ  ಆಯಾಸ ಸೋಕದಿರಲಿ ಇವರನ್ನ.ಗೆಲುವು ದಕ್ಕಲಿ ..ಆ ಗೆಲುವಲ್ಲಿ ಬದುಕ ಖುಷಿಗಳಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಆಶಯದಿ...ಮುಂದ್ಯಾವುದೋ ತಿರುವಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಜೊತೆಯಾಗ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋ ಭರವಸೆಯಲಿ,
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ,

ನೆನಪುಗಳ ಒಳಹರಿವು...

ಪರಿಚಿತ ಗೆಳೆಯ ಅವ...ಅತೀ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳತಿ ಅವಳು.

ಖುಷಿಯ ಮೊದಲ ಭಾವದ ರವಾನೆಯಾಗೋದು,ಬೇಸರದ  ಮೊದಲ ಸೂಚನೆಯ ಅರಿವು ಸಿಗೋದು,ಅಷ್ಟಾಗಿ ಮಾತಿಲ್ಲದೆಯೂ ಭಾವಗಳ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ಒಮ್ಮೆ ಕೈ ತಟ್ಟಿ ಎದ್ದು ಹೋಗೋವಾಗ  ಇರೋ ನಿರಾಳತೆ...ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದವಲ್ವಾ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳೋ ಈ ಆತ್ಮೀಕ ಭಾವದ ಖುಷಿಗಳು.
ಎಂದಿನಂತೆ  ನೆನಪ ಹರಿವು ನಿಮ್ಮೆಗೆಡೆ ನನ್ನಿಂದ.

ನಂಗೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗದ ಅವನನ್ನವಳು ಇಡಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡು ನನ್ನ ಅವನ ಮಧ್ಯದ ಒಂದಿಷ್ಟು ಗೊಂದಲದ ಭಾವಗಳನ್ನ ಪರಿಹರಿಸೋವಾಗ ಅವಳನ್ನ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ದಿಟ್ಟಿಸೋದ ಬಿಟ್ರೆ ನಂಗೇನೂ ಬರಲ್ಲ..ಗೆಳತೀ,ನೀ ಸಲುಹೋ ,ಸಲುಹುತಿರೋ ಈ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಏನೆಂದು ಹೆಸರಿಡಲಿ ನಾ..
ಸೋತಾಗ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿ ಜೊತೆಗೆ ನಾಲ್ಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿ ಬದುಕಿಗೊಂದು ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸವ ಕೊಡ್ತೀಯ.ಗೆದ್ದಾಗ ನನಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಬೀಗ್ತೀಯ...ಎಡವಿದಾಗ ದಾರಿ ನೋಡಿ ನಡಿ ಅಂತ ತೋರಿಸಿಕೊಡ್ತೀಯ.ಮನ ಬಿಕ್ಕೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಕೈ ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿ....ನೀ ನನ್ನ ಗದರಿದ ನೆನಪಿಲ್ಲ ಆದರೆ ತೀರಾ ಹಠ ಮಾಡೋ,ನನ್ನದೇ ಸರಿ ಅನ್ನೋ ನಂಗೆ ಹೊಡೆದು ಬುದ್ದಿ ಹೇಳ್ತೀಯ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ...ನೆನಪುಗಳ ಅಲೆಯಲ್ಲಿ ಕನಸುಗಳು ತೇಲೋವಾಗ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಖುಷಿ ಪಟ್ರೆ ಇನ್ನೊಮ್ಮೆ ಗಾಬರಿಯಾಗ್ತೀಯ...
ಮಾತು ಕಡಿಮೆಯಾದ್ರೂ ನೀ ನನ್ನೆಲ್ಲಾ ಭಾವಗಳ ಪ್ರತಿಬಿಂಬ.ಬದುಕೆಷ್ಟು ಧೈರ್ಯವ ಕಸಿದುಕೊಂಡ್ರೂ ಮತ್ತೆ ಬದುಕಿಗೇ ಧೈರ್ಯ ಕೊಡೋ ನೀನಂದ್ರೆ ನನ್ನ ಹೆಮ್ಮೆ.
ಸೋಲಲ್ಲೂ ಮುಂದಿನ ಗೆಲುವಿದೆ ಅನ್ನೋ ನೀ ನನ್ನ ಗೆಲುವು ...ಅಮ್ಮ ಗೆಳತಿಯಾದಾಗ ಗೆಳತಿ ಅಕ್ಕನಾದಾಗ ನನ್ನ ತಾಕೋ ಸಂಪೂರ್ಣ ಖುಷಿಯ ಭಾವಗಳು ನಿನ್ನ ಹೆಸರಲ್ಲಿದೆ.
ಮುಂದಿನ ಬದುಕಲ್ಲೂ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ನಂದು ಮುಗಿಯದ ವ್ಯಾಮೋಹ...

ಪ್ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನೀ ಅಮ್ಮ...ಮಾತಲ್ಲಿ ನಾ ಮಗಳು!

ಅವ ನನ್ನ ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ಇಡಿಯ ಊರ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಸುತ್ತಿಸಿದ ನೆನಪು!ಬದುಕಂದ್ರೇ ಹೀಗೆ ಬದುಕಲ್ಲಿ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಒಂದಿಷ್ಟು ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಅದರ ರೀತಿಯ ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅವನೇ.
ಗೆಳೆಯಾ...ನನ್ನ ಭಾವಗಳೆಲ್ಲವೂ ಅವಳಿಂದಲೇ ನಿನ್ನ ತಲುಪುತ್ತೆಯಾದ್ರೂ ಅದ ನಿನ್ನ ತಲುಪಿತಲ್ಲ ಅನ್ನೋ ಸಮಾಧಾನ ನಂದು...ಮೊದಲ ಗೆಳೆಯನ ಜಾಗ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲದಿದ್ರೂ ನೀ ನನ್ನ ಬದುಕ ಗೆಳೆಯ.ಕಲಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ನೀ.ಬೆರೆತು ಮುನ್ನಡೆದಿದ್ದು ನಾ.
ನೀನವನ ಪಡಿಯಚ್ಚು ಅಂತ ಎಲ್ಲರೂ ಹೇಳೋವಾಗ ಹುಬ್ಬೇರಿಸಿ ಹೊರಟುಬಿಡ್ತೀನಿ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬವ ಅಂತ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ!!
ಮೊದಲ ಹೆಜ್ಜೆಯ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾ ಬಿದ್ದಾಗೆಲ್ಲಾ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಎತ್ತಿದ್ದು,ಸಮಾಧಾನಿಸಿದ್ದು ನೀನೇನೆ...ಇವತ್ತು ನಾ ಎಡವಿ ಬಿದ್ದಾಗ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಕಣ್ಣಲ್ಲೇ ಧೈರ್ಯ ಹೇಳಿ ನಿಂತಾಗ ಮಾತ್ರ ನಡೆಯೋಕೆ ಸಾಧ್ಯ ಅನ್ನೋ ವಿಶ್ವಾಸವೊಂದ ಇಡೀ ಬದುಕಿಗಾಗೋವಷ್ಟು ಕೊಟ್ಟಿರೋ ನೀನಂದ್ರೆ ನನ್ನೊಳಗಿರೋ ನಾನೇನೆ!ಕೂಸು ಮರಿ ಮಾಡಿದ್ದೆ ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆ ಅಂತ ನೀವುಗಳು ಹೇಳೋವಾಗ ನಂಗೂ ಅದೆ ಅನ್ನಿಸೋದು ಸಮಯ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಧಾವಂತದಿ ಓಡ್ತಿದೆ ಅಂತ.ಆದರೂ ಈ ಓಡ್ತಿರೊ ಖುಷಿಯಲ್ಲೂ ನನ್ನದೊಂದಿಷ್ಟು ನೆಮ್ಮದಿಯಿದೆ.ಮನ ರಾಡಿಯಾದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನೀ ಕದ ತಟ್ಟಿ ಒಳ ಬಂದು ಚೊಕ್ಕ ಮಾಡಿಬಿಡ್ತೀಯ ಆದರೆ ಮರುದಿನದ ಮಳೆ ಮತ್ತಿಷ್ಟು ಮಣ್ಣು ಕದಡಿ ಹೋಗಿಬಿಡುತ್ತೆ ನನ್ನೊಳಗೆ.ಹೊರಟುಬಿಟ್ಟಿರ್ತೀಯ ಅದರರಿವು ನಿನ್ನ ತಾಕೋಕೂ ಮುಂಚೆಯೆ..ಮತ್ತೆ ನಾನೇ ಎದ್ದು ನಿಂತುಕೊಳ್ತೀನಿ.
ಆದರೂ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ನಂದು ಬದುಕ ಪೂರ್ತಿಯ ನಂಟು ಅವಳಂತೆಯೇ.

ಸಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ನೀ ಅಪ್ಪ...ಹಠದಲ್ಲಿ ನಾ ಮಗಳು!

ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಿಟ್ಟು ಕೊಡದೆ ಬದುಕ ಪೂರ್ತಿ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಆಸರೆಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲೋ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನವರೇ.ಅವನ ಸಿಟ್ಟನ್ನೂ ಸರಿ ಮಾಡೋ ಅವಳು ,ಅವಳ ಬೇಸರಗಳಿಗೆ ಕಿವಿಯಾಗೋ ಅವನು ಇಬ್ಬರೂ ಸೇರಿ ಚಂದದ ಮನೆಯೊಂದ ಅಷ್ಟೇ ಚಂದಿ ಸಲುಹಿ ಇವತ್ತಿಲ್ಲಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟಾಗ ನನ್ನಲ್ಲಿರೋ  ಗೊಂದಲಗಳೆಲ್ಲಾ ಹಿಂತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡದೇ ಹೊರಟುಹೋದ ಅವ್ಯಕ್ತ ಖುಷಿ ಒಳಗೊಳಗೆ.
ಇದೇ ಖುಷಿಯನ್ನೆ ಅಲ್ವಾ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೋಡಬಂದಿದ್ದು!

ಕಿರುಬೆರಳ ಹಿಡಿದು ನೀವು ಪ್ರೀತಿಯ ಬದುಕಿಗೆ ಅಡಿಯಿಟ್ಟು ಇವತ್ತಿಗೆ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಗಳು....ಬದುಕಿಗೆ ನಾ ಬಂದು ಈಗ ನಿಮ್ಮ ಬದುಕೇ ನಾನಾ(ವಾ)ಗಿ ಹತ್ತೊಂಬತ್ತು ವರ್ಷ!
ಈ ಚಂದದ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿಷ್ಟು ಕನಸಿದೆ...ಕನಸ ಬೊಂಬೆಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣ ತುಂಬೋಕೊಂದಿಷ್ಟು ಬಣ್ಣಗಳನ್ನಾಗಲೇ ಕೊಂಡದ್ದಾಗಿದೆ.
ತುಸು ದೂರದಲ್ಲಿ ಚೂರೇ ಚೂರು ಮುನಿಸಿದ್ದರೂ ಮನ ಖುಷಿಸೋಕೆ ,ಪ್ರೀತಿಯ ಭಾವವೆಲ್ಲಾ ನದಿಯಾಗಿ ಹರಿಯೋಕೆ ಅಲ್ಯಾವ ಅಡೆತಡೆಯೂ ಇಲ್ಲ.
ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೆ ನೀವು...ಪ್ರೀತಿಸೋ ಜೀವಗಳ ಜೊತೆಗಿನ ನಿಮ್ಮೀ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರ್ಧಪಾಲು ನಂದು ಅನ್ನೋ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ...
 ಮುಗಿಯದ ಮುದ್ದಲ್ಲಿ..ಕಾಡೋ ಹಠದಲ್ಲಿ...ಬದುಕ ಭರವಸೆಗಳಲ್ಲಿ....ಜೊತೆಯಿರ್ತೀನಿ ಯಾವತ್ತೂ....
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ.
                                                                          ***

ನಿರುಪಾಯದಲ್ಲಿ ಕಾಣ್ತಿರೋ ಐವತ್ತರ ಭಾವ ಸಂಭ್ರಮಕ್ಕೆ ನನ್ನದಿಷ್ಟು ಖುಷಿಗಳು ಜೊತೆಯಾಗಿ.

ಗುಳಿಕೆನ್ನೆ ಹುಡುಗಂಗೆ

ಜಾತ್ರೆಯ ಜನ ಜಂಗುಳಿಯ ಮಧ್ಯ ಕೈ ತಾಕಿ ಹೋದ ಹುಡುಗ ನೀನು.ಮುಖ ನೋಡಿ ಗುರಾಯಿಸಬಂದ್ರೆ ನಾ ನಿಂಗೆ ಮೊದಲೇ ಪರಿಚಯವಿದ್ದೆ ಅನ್ನೋ ತರಹ ಸಾರಿ ಕಣೋ ಅಂತಂದು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ!ಯಾರಿವನು ಅಂದುಕೊಂಡು ಮಧ್ಯ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನನ್ನ ತೀರಾ ಅನ್ನೋ ಅಷ್ಟು ಕಾಡಿಸಿದ್ದ ಗೆಳತಿಯರು ಪರಿಚಿತನಲ್ಲದ ನಿನ್ನನ್ನಾಗಲೇ ನನ್ನ ಹುಡುಗನ್ನಾಗಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು!!
ನಾನವತ್ತು ನೋಡಿದ್ದು ನಿನ್ನ ಗುಳಿಕೆನ್ನೆ ಮಾತ್ರ. ನನ್ನ ಗೆಳತಿಯರೂ ನಿನ್ನ ಕರೆಯೋದು ಗುಳಿಕೆನ್ನೆ ಹುಡುಗ ಅಂತಲೇ.

ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾ ಪಾನಿಪುರಿ ತಿನ್ನೋವಾಗ,ಇಲ್ಲದ ತಲೆಹರಟೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ರಸ್ತೆ ಮಧ್ಯದಲ್ಲೇ ಜಗಳ ಆಡುತ್ತಾ ನಿಲ್ಲೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ದೂರದಿಂದಲೇ ನನ್ನ ನೋಡುತ್ತಾ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ನಾ ಯಾವತ್ತೋ ಗುರುತಿಸಿದ್ದೆ ಬಿಡು.ಅವತ್ಯಾವತ್ತೋ ಸುರಿಯೋ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಬದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಜೋಳ ತಿನ್ನುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಪಕ್ಕ ಬಂದು ಮಧ್ಯ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಕೂಟಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಂದಿದ್ದೀಯ ಅಂತ ಹೇಳಿದಾಗ ಇರಿ ತಿಂದು ಆಮೇಲೆ ನೋಡ್ತೀನಿ ಅಂತ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿದ್ದ ನಂಗೆ ಕೋತಿ ಕೀ ಕೊಡು ಅಂತ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದೆಯಲ್ಲಾ..
ಇವತ್ತೂ ಅಂತದ್ದೇ ಮಳೆ ಕಣೋ ಇಲ್ಲಿ..ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ಜೋಳದ ಜೊತೆ ನಿನ್ನ ಮೊದಲ ಭೇಟಿಯ ಆ ದಿನ ನೆನಪಾಯ್ತು ಅಂತ ಮೇಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ’ನಿಂತಿರೇ ಹುಡುಗಿ ಇನ್ನೊಂದೈದು ತಾಸು ಹಾಗೆಯೇ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿ ಬದಿಗಿರಿಸಿ ಹೋಗ್ತೀನಿ.ಯಾಕೋ ಮತ್ತದೇ ಬಜಾರಿ ಹುಡುಗಿಯನ್ನ ನೋಡೋ ಆಸೆಯಾಗಿದೆ’ ಅಂತ ರೀಪ್ಲೈ ಮಾಡ್ತೀಯಾ ಕೋತಿ.
ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಾ ತೇಲಿಹೋದೆ ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ....
ಜಗಳದಿಂದಲೇ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು ಅವತ್ತು ನನ್ನ ನಿನ್ನ ಗೆಳೆತನ...ಪಾರ್ಕ್ ಮಾಡಿದ್ದ ನನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ನೀನು ನಿನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಹರುಟುತ್ತಿದ್ದುದ್ದರ ನೋಡಿ ತಡೆಯಲಾರದ ಸಿಟ್ಟಲ್ಲಿ ಬೈದಿದ್ದೆ ನನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿನೇ ಬೇಕಾ ನಿಮ್ಮಗಳಿಗೆ ಅಂತಂದು.ಜಗಳಕ್ಕೆ ನಿಂತಿದ್ದ ನಿನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರನ್ನ ನೀ ಸಮಾಧಾನಿಸಿ ಸಾರಿ ಅಂತಂದು ಎದ್ದು ಹೋದೆಯಲ್ವಾ,ಅಂದುಕೊಂಡೆ ಪಾಪ ಹುಡುಗ ಅಂತಂದು.

ಆಮೇಲಿನ ದಿನಗಳ ಮಾತೆಲ್ಲಾ ನಡೆದಿದ್ದು ಕ್ಯಾಂಟೀನ್ ನಲ್ಲಿ...ಆಮೇಲೂ ಎದುರು ಫೋನ್ ನಂಬರ್ ಕೇಳದೆ ನಿನ್ನ ನಂಬರ್ ಬರೆದು ನನ್ನ ಸ್ಕೂಟಿಯ ಮೇಲೆ ಆ ಚೀಟಿ ಇಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದೆಯಲ್ಲಾ ..ನಾನಂದ್ರೆ ನಿಂಗೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಅಷ್ಟು ಭಯವಿತ್ತೇನೋ ಅಂತ ಕೇಳಿದ್ರೆ ಇವತ್ತಿಗೂ ಬರಿಯ ಭಯವಲ್ಲ ಕಣೇ ಅಲ್ಲೆ ಎಲ್ಲರೆದುರು ಜಗಳಕ್ಕೆ ನಿಂತುಬಿಡೋ ಬಜಾರಿ ನೀ ಅನ್ನೋ ಮುಜುಗರ ಅಷ್ಟೇ ಅಂತಂದು ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿ ಗುದ್ದಿಸಿಕೊಳ್ತೀಯಲ್ಲಾ..

ಯಾಕೋ ಆ ಸ್ಕೂಟಿ...ಆ ಮಳೆ ...ಆ ಜಗಳ, ಮುನಿಸುಗಳು ಮನದೊಳಗೇ ನಗುತ್ತಿವೆ ಇವತ್ತು.

ಪ್ರೀತಿ ಯಾವಾಗ ಹುಟ್ಟಿದ್ದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ನಂಗಿನ್ನೂ..ಆದ್ರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಪ್ರೀತಿಯ ನಿವೇದನೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಪ್ರೀತಿ ಖಾತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದ ದಿನ ಬದುಕ ತುಂಬಾ ಖುಷಿಗಳು ಮಾತ್ರ ಇರೋ ಭಾವ ಅವತ್ತಿಂದ ಇವತ್ತಿನ ತನಕ.

ನೀ ನಂಗೆ ಗೆಳತಿಯಾಗೋಕೂ ಮುಂಚೆ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಅಂತ ನೀ ಭಾವುಕನಾಗಿ ಪ್ರತಿ ಬಾರಿ ಹೇಳೋವಾಗ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಸವರಿ ಕಣ್ಣಂಚ ಒದ್ದೆಯಾಗಿಸೋದ ಬಿಟ್ಟು ನಂಗೇನೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ...

ಎಲ್ಲೇ ಹೋದ್ಲು ನನ್ನಾ ಜಗಳಗಂಟಿ ಗೆಳತಿ ಅಂತ ನೀ ಕೇಳೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನೂ ಹುಡುಕ್ತೀನಿ ಆ ಹಳೆಯ ಹುಡುಗಿಯನ್ನ...
ಬಾರೋ ಲಾಂಗ್ ಡ್ರೈವ್ ಹೋಗೋಣ ಅಂದಿದ್ದ ಆ ದಿನ ನೀ ಬೇಸರಿಸಿದ್ದೆ ನೋಡು ಪಕ್ಕಾ ಹುಡುಗರ ತರಹ ಇರ್ತೀಯ ನೀ...ನಂಗೆ ನನ್ ಹುಡುಗಿ ಹುಡುಗಿಯ ತರಹ ಇರ್ಬೇಕು ಅಂತ...ಮರು ದಿನದಿಂದ ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ನನ್ನಲ್ಲಿಷ್ಟು ಬದಲಾವಣೆಗಳು..ಹಣೆಗೆ ಬೊಟ್ಟಿಡದ ಹುಡುಗಿ ಆಮೇಲೊಂದು ದಿನವೂ ಖಾಲಿ ಹಣೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ..ನಿಂಗಾಗೆ ನಾ ಬಳೆ ತಗೊಂಡ ನೆನಪು! ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿನ ಅವತ್ತಿನ ಖುಷಿ ಇವತ್ತೂ ನನ್ನೆದೆಯಲ್ಲಿ ಜೋಪಾನವಾಗಿದೆ..

ಆಮೇಲೆ ನಾನ್ಯಾವತ್ತೂ ಲಾಂಗ್ ಡ್ರೈವ್ ,ವೋಡ್ಕಾ, ಅಂತೆಲ್ಲಾ ತರ್ಲೆ ಮಾಡಿದ್ದ ನೆನಪಿಲ್ಲ....ಆಮೇಲೆ ನಿನ್ನ ಮನಕ್ಕೆ ನಾ ’ಸ್ಪಟಿಕ’ಳಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ ಅಲ್ವಾ...
ಅವತ್ತಿಂದ ನಂಗೆ ನನ್ನ ನಿಜದ ಹೆಸರು ಮರೆತೇ ಹೋಗಿದೆ ಅಕ್ಷರಶಃ...

ಅವತ್ತು ನೀನಿತ್ತ ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆ ,ನವಿಲುಗರಿಯ ಮತ್ತೆ ಸವರಬೇಕನಿಸ್ತಿದೆ ನಂಗಿವತ್ತು...

ಇದೆಲ್ಲಾ ಕನಸೋ ನನಸೋ ಅನ್ನೋ ಗೊಂದಲ ನಂಗಿನ್ನು...ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತರ್ಲೆ ಮಾಡ್ತಾನೆ ನನ್ನವನಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದ ಹುಡುಗ ಇವತ್ತು ಕನಸುಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಜೊತೆಯಾಗಿ ,ತರ್ಲೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು, ನಂಗೆ ನೀನೇ ಬೇಕೆಂದು ಹಠ ಹಿಡಿದು ಕೂತು ಕೊನೆಗೆ ಈ ಬಜಾರಿ ಹುಡುಗಿಯ ನನಸ ರಾಜ್ಯದ ರಾಜನಾಗೋಕೆ ಸಿದ್ಧನಾಗಿರೋ ಮುದ್ದು ಗೆಳೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ವಾರಕ್ಕೆ ನೀ ನನ್ನ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಯಾಗ್ತೀಯಲ್ಲೊ...ಆತ್ಮ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿ

ಈ ಕನಸಿನೂರಿನ ಚಂದಮನ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಕೂತು ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಮಾತಾಡಬೇಕಿದೆ ತುಸು ಜಾಸ್ತಿಯೇ...

ಸಂಜೆ ಸಾಯೋ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಕಡಲ ಅಲೆಗಳಿಗೆ ಪಾದ ತೋಯಿಸುತ್ತಾ ನಿನ್ನ ಕಿರುಬೆರಳ ಹಿಡಿದು ನಡೆಯೋ ಆಸೆ ನಂಗೆ...ಮನ ಗರಿ ಬಿಚ್ಚಿ ನಲಿಯೋವಾಗ ಗೆಜ್ಜೆ ಕಟ್ಟಿ ಕುಣಿಯೋ ಆಸೆ...ತನ್ಮಯಳಾಗಿ ನಿನ್ನ ಕಣ್ತುಂಬಿಕೊಳ್ಳೋ ಬಯಕೆ..ಹೀಗೇ ಹತ್ತಾರು ಆಸೆ ನೂರೆಂಟು ಕನಸುಗಳ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಜೋಪಾನ ಮಾಡೋ ಹಂಬಲ ನಂದು.

ಸಮುದ್ರದಂಚಿನ ನಮ್ಮದೇ ಪುಟ್ಟ ಅರಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನೆಲ್ಲಾ ಕನಸುಗಳ ಜೊತೆ ನಿನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಬದುಕ ಪೂರ್ತಿ ನಲಿವ ನಿನ್ನದೇ ಹುದುಗಿಯ ಭಾವವಿದು ಗೆಳೆಯ.

ನಿನ್ನಾ ಗುಳಿಕೆನ್ನೆಯ ಸವರೋಕಂತಾನೇ ಕಾಯ್ತಿರೋ, ಮತ್ತದೇ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ನೆನಪುಗಳ ಜೊತೆ ಕನಸುಗಳ ಕೈ ಹಿಡಿದು ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕೋಕೆ ನಿಂತಿರೋ ನಿನ್ನದೇ ಹುಡುಗಿ..

ಮತ್ತೆ ಮಳೆಯಾಗಿದೆ ನನ್ನೆದೆಯ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ..ಮಣ್ಣ ಘಮದಲ್ಲಿ ನಿನ್ನನರಸಿ..
ನಿನ್ನದೇ ಜಗಳಗಂಟಿ ಹುಡುಗಿ.
ಸ್ಪಟಿಕ

ನಡೆದಷ್ಟೂ ದೂರಕೆ...

ಕತ್ತಲ ಬೆಳಕಲ್ಲಿ ಮನ ಮಾತಾದಾಗ....

ಸಂದು ಹೋದವಲ್ಲೆ ಗೆಳತೀ ಬದುಕಲ್ಲಿಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ...ಗದ್ದಲವನ್ನೂ ಮಾಡದೇ!!

ಬದುಕೇ ಯಾಕಿಷ್ಟು ಕಾಡಿದೆ ನೀ ನನ್ನ ಅಂತ ನಿನ್ನೆಯ ರಾತ್ರಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಾಗ ಚಂದಿರನ ನೋಡುತ್ತಾ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಂಚೂ ಒದ್ದೆ ಒದ್ದೆ.ನಿಜವಲ್ವಾ,ಒಳಗಿರೋ ಒಡೆದ ಮನಸ್ಸುಗಳ ಕೂಡಿಸಿ ಕೂಡಿಸಿ ಅವು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕಳಚಿ ಬೀಳೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನೊಳಗೆನೋ ಹೇಳಲಾಗದ ಸಂಕಟ.ಬದುಕು ನಿನ್ನ ಖುಷಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಇರಿಸಿಕೊಂಡು ನಿನಗಿಷ್ಟು ನೋವ ಮಾತ್ರ ಕೊಟ್ಟು ಆ ತಿರುವಲ್ಲಿ ಕೈ ಬೀಸಿ, ತಿರುಗಿಯೂ ನೋಡದೇ ಹೊರಟುಹೋದಾಗ ಅದೆಷ್ಟು ಚಂದದಿ ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟೆ ನೀ! ನಿನ್ನೊಳಗಿರೋ ಬದುಕ ಪ್ರೀತಿಯ ಅರಿವು ನನ್ನ ಸೋಕಿದ್ದು ,ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ನನ್ನ ಎಳೆದುಕೊಂಡುಬಂದಿದ್ದು ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ.

ಕನಸುಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮೂಟೆಕಟ್ಟಿ ಮುಲಾಜಿಲ್ಲದೇ ಮೂಲೆಯಲ್ಲೆಸೆದಿರೋ ನಿನ್ನೆಡೆಗೆ ನನ್ನ ಬದುಕ ಪೂರ್ತಿಯಿರೋ ಬೇಸರ. ಇವತ್ತಲ್ಲವರ ಕನಸುಗಳ ಆಳಾಗಿ ದುಡಿತಿರೋ ನಿನ್ನ ವಾಸ್ತವದ ಬದುಕ ಬಗೆಗಿಷ್ಟು ಅನುಕಂಪ.ಇರೋ ಅದೆಷ್ಟೋ ಬೇಸರಗಳ ನಂತರವೂ ಅವರ ಕನಸುಗಳನ್ನ ನಿನ್ನ ಹೆಗಲೇರಿಸಿಕೊಂಡು ಧಾವಂತದಿಂದ ಹೊರಟಿರೋ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ನನ್ನದೊಂದಿಷ್ಟು ಅಕಾರಣದ ಪ್ರೀತಿ..

ಹುಚ್ಚುಚ್ಚು ಕನಸು ಕಾಣ್ತಿದ್ದ ನಂಗೆ ಕನಸಂದ್ರೆ ಹೀಗೆಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಟ್ಟವಳು ನೀನು.ಈಗದೆಷ್ಟು ಚಂದದ ಕನಸ ಕಟ್ಟಿದ್ದೇನಲ್ವಾ?ಬಿಟ್ಟುಬಿಡು ಮಹರಾಯ್ತಿ ಇದ ಬೆಳೆಯೋಕೆ..ನೀರೆರೆದು ಪೋಷಿಸೋ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ನಂದು.

ಪ್ರೀತಿಸೋ ಅದೆಷ್ಟೋ ಜೀವಗಳನ್ನ ನೋಯಿಸಿ ಬೇಕಂತಲೇ ದೂರಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನೀನೇನೋ ಆರಾಮಾಗಿದ್ದೀಯ.ನನ್ನ ನಿನಗಿಂತಲೂ ಜಾಸ್ತಿ ಇಷ್ಟಪಡೋ ಅವರನ್ನ ನನ್ನಿಂದ ದೂರಾಗಿಸಿದ ಪಾಪಪ್ರಜ್ನೆ ನಿನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆಯೂ ಸೋಕಿಲ್ಲವಲ್ಲೇ!ನಿಜ ಹೇಳು,ನಿನ್ನೊಳಗೆ ಪ್ರೀತಿಗಿನಿತೂ ಜಾಗವಿಲ್ಲವಾ ಅಥವಾ ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನದೇ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲವರಿಗೂ ನೋವು ಕೊಡ್ತಿರೋದಾ? ಪ್ರೀತಿ ಅಂತನಿಸದ ಬದಲಾಗಿ ಅಸಹ್ಯ ಅಂತ ಅಂತನಿಸಿಹೋದ ಅಲ್ಯಾರದೋ ಬಲವಂತದ ಪ್ರೀತಿಯ ರೀತಿಗೆ ನೀ ನಲುಗಿ,ಮುದುಡಿ ಕೂತಾಗಲೂ ನನ್ನ ಮಾತಾಡಿಸೋಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲವಲ್ಲೆ...ನಾನಷ್ಟು ದೂರಾಗಿಹೋದೆ ನಿನ್ನಿಂದ ಅನ್ನೋದ್ಯಾಕೋ ಸಹ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ....ಅಂತರವನ್ನು ಕಾಯ್ದುಕೊಂಡ ಅಂತರದ ದೂರ!!ಈ ಮಾತು ಬಂದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನನ್ನೊಡನೆ ಮಾತು ಬಿಟ್ಟು ಎದ್ದು ಹೋಗಿಬಿಡ್ತೀಯಲ್ವಾ ನೀ...ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅಳಬೇಕೆಂದುಕೊಳ್ತೀನಿ.ಆದರೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣೀರಿಗೆ ನಿನ್ನಲ್ಯಾವ ಭಾವ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಲಾರದು ಅನ್ನೋದರ ಅರಿವಾದ ಮೇಲೆ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟೆನೇನೋ ನಾ ಅಳೋದನ್ನ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ನಿನ್ನ ಮೂಗಿನ ನೇರಕ್ಕೆ ಮಾತಾಡೋ ನಿನ್ನೆಡೆಗೊಂದು ತಿರಸ್ಕಾರದ ನೋಟ ಬೀರಿ.

 ಎಷ್ಟು ದಿನಗಳಾದವಲ್ವಾ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಮುಖ ಹುದುಗಿಸಿ ನಾ ಹಗುರಾಗಿ....

ಸುಮ್ಮನೆ ನಿನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನೀನಿದ್ದ ಆ ದಿನಗಳೆಷ್ಟು ಚಂದವಿದ್ದವಲ್ವಾ...ಆದರೀಗ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಸಂಜೆಯ ತನಕ ಕಾಲಿಗೆ ಗಾಲಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ಬದುಕ ರೇಸ್ ನಲ್ಲಿ ಮುಂದೆಯೇ ಇರಬೇಕೆಂದು ಎದುರುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ನೀ ಓಡೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನಿಲ್ಲಿ ತೀರಾ ಒಂಟಿ ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ.ಒಂಟಿತನ ಇನ್ನೂ ಪೂರ್ತಿಯಾಗಿ ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿಲ್ಲ ನಂಗೆ.ಭಾವಗಳ ಜೊತೆಗಿನ ಬದುಕಲ್ಲಿ ನನ್ಯಾವ ಭಾವವನ್ನೂ ಮುಟ್ಟಿಯೂ ನೋಡದೇ ಹೊರಟುಬಿಡೋ ನಿನ್ನ ನೋಡೋವಾಗಲೆಲ್ಲಾ ನಾನಿರಬಾರದಿತ್ತು ನಿನ್ನೊಟ್ಟಿಗೆ ಅಂದುಕೊಳ್ತೀನಿ.ಮರು ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ಅನಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ ನೀನಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ.

ಯಾವಾಗಲೂ ಗೊಂದಲವಾಗೇ ಉಳಿಯೋ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನದೊಂದು ನಿವೇದನೆ:ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ಗೊಂದಲಗಳೆಲ್ಲಾ ಸರಿದ ಮೇಲಾದ್ರೂ ನನ್ನನ್ನೊಮ್ಮೆ ಮುಟ್ಟಿ ಹೋಗು,ಬಿಚ್ಚಿಕೊಂಡೀತು ನಿನ್ನೊಳಗಿನ ನನ್ನ ಮನ.

ಯಾವಾಗಲೂ ಬಾಗಿಲಿಂದಾಚೆಯೇ ನಿಲ್ಲಿಸೋ ನೀ ಇವತ್ತಲ್ಲೊಂದು ಗೋಡೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಾ ಇಣುಕಿಯೂ ನೋಡದ ತರಹ ಮಾಡಿರೋವಾಗ ನನಗೆಷ್ಟು ದುಃಖವಾಗಿದ್ದೀತು ಯೋಚಿಸಿ ನೋಡು ಒಮ್ಮೆ.
ಕನ್ನಡಿಯಲ್ಲಿನ ನಿನ್ನೊಳಗೂ ನಾ ಅಪರಿಚಿತೆಯಾಗಿಯೇ ಉಳಿದುಬಿಡ್ತೀನೇನೋ ಶಾಶ್ವತವಾಗಿ ಅನ್ನೋ ಭಯ ನಂದು.
ಒಳಗೆಲ್ಲೋ ಮುದುಡಿ ಕುಳಿತಿರೋ ನನ್ನ ಮತ್ತೆ ನೀನಾಗಿ ಮಾತಾಡಿಸಬರ್ತೀಯ ಅನ್ನೋ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ...

ಇಂತಿ,
ನಿನ್ನತೀ ಪರಿಚಿತೆ.